Blessed-Cursed

Arc( 4-8) စတေးခံသေမင်းနဲ့ စောင့်မျှော်နေရပါသော구미호

သူ့မျက်စိရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချပြီး ဘာမှမပြောနိုင်ဘဲ မျက်ရည်တွေပဲကျနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို ဂူမီဟိုလေးက သေချာကြည့်ပြီးနောက် ကျောခိုင်းလှည့်ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်သည်။

" ဂျယ်ယွန်း "

အလျင်စလိုမဟုတ်ဘဲ အလွမ်းတွေနူးညံ့စွာပျော်ဝင်နေတဲ့အသံနဲ့ တုန်ရီစွာခေါ်လိုက်တော့ ထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ခြေလှမ်းတို့က တုံ့ခနဲ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လေအေးများတိုက်ခတ်ကာ ရုတ်တရက် မိုးတွေရွာချတော့သည်။

ကိုယ့်ရဲ့ဂူမီဟိုလေး ငိုနေပြီ။

" ဂျယ်ယွန်း ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် မင်းကို မင်းမလိုချင်တဲ့ဘဝမျိုးမှာ ရှင်သန်စေခဲ့မိလို့ ကိုယ်တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်။
ကိုယ်အဖြစ်မှန်တွေကိုသိခဲ့ရတာသိပ်မကြာသေးပါဘူး
အခုမှလာရှာရတာလည်း အခုမှပဲ ဒီထဲကိုဝင်ခွင့်ရမယ့်အခွင့်အရေး ရှိလာတာကြောင့်ပါ။

ကိုယ်နောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်
ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်နိုင်သေးရဲ့လားဟင်
ကိုယ်မင်းကိုသိပ်ကိုလွမ်းနေခဲ့တာ ။"

စကားအဆုံးမှာ ပတ်ဝန်းကျင်က ခဏတာငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် မျက်စိရှေ့က အဖြူရောင်ဂူမီဟိုသဏ္ဍာန်လေးဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လူသားအသွင်ကိုပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

ထို့နောက် ဒူးထောက်နေတဲ့ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲပြေးဝင်လာတာကြောင့် ထပ်ပြီး လက်လွတ်ရမှာကြောက်တဲ့စိတ်နဲ့ တင်းကြပ်စွာဆွဲပွေ့လိုက်မိသည်။
အခုမှ ရင်ခွင်ငယ်က သူ့ပိုင်ရှင်အမှန်ကိုရှာတွေ့သွားသလိုမျိုး အရာရာအားလုံးက အရင်အတိုင်း ကိုက်ညီစွာထပ်တူကျလျက် လူမှန်နေရာမှန် ဖြစ်သွားပြီဟုဆိုနိုင်ပေမည်။

ကျွန်တော့်ကိုဖက်ထားပြီးငိုနေရင်းမှ ကျောပြင်ပေါ်ကျလာတဲ့ လက်သီးဆုပ်ကလေးတွေကြောင့်ပြုံးလိုက်မိသေးသည်။

သိပ်ချစ်တာပဲ ဂျယ်ယွန်းရယ်..

" လူဆိုးကောင် ဘာလို့ အားလုံးကို ခင်ဗျား သဘောအတိုင်းလုပ်သွားရတာလဲ
ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို နည်းနည်းလေးတောင်မတိုင်ပင်ခဲ့တာလဲ
ခင်ဗျားခန္ဓာကိုယ်ကိုစတေးလိုက်ဖို့ကိစ္စကြီးကို နည်းနည်းလေးလောက်တွေဝေပြီး အချိန်ယူပါဦးလား
ကျွန်တော့်စကားကိုမယုံဘဲ ဘာလို့ဘေးလူစကားကိုယုံရတာလဲ
ခင်ဗျားမရှိဘဲ ထာဝရရှင်သန်ရမှာကိုတွေးကြည့်မိတိုင်းကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတ်သေဖို့ ဘယ်နှခါတောင်ကြိုးစားခဲ့လဲသိလား