Unicode 🌴
အကောင်ပေါက်လေးကို စားပွဲပေါ်မှာ တင်ကာတရှိုက်မက်မက် နမ်းပစ်သည်။ လည်တိုင်လေးပေါ်မှာ
ချိတ်တွယ်ထားသည့် လက်နှစ်ဖက်ကလည်း တင်းကြပ်စွာ။လက်တွေကခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်သပ်သည်မို့ ဝမ်
နေလို့ပင်မရတော့...။ သူလည်း လူထဲကလူပဲမို့ အခုလို
စိတ်တွေကအနည်းအကျဉ်းတော့ ရှိပါရဲ့...။ ပုံမှန်ချိန်တွေဆို
သူက အလုပ်ထဲမှာသာ ခေါင်းစိုက်နေရသည်မို့ ဒီလို
ထကြွဖို့ဆိုတာ စိတ်ကူးထဲမှာသာ...ကြယ်သီးတွေတစ်လုံးစီ ဖြုတ်နေတဲ့ ချစ်ရသူကို
သူ့ဘက်ကလည်း လိုလိုလားလားခွင့်ပြုတာမို့ မတားခဲ့မိ။
ပြီးနောက် ဒီထက်ပိုပြီးအချိန်ဆွဲထားလို့မရတော့တာမို့
ဝမ် ကိုယ်လေးကိုဆွေ့ခနဲ ပွေ့ကာကုတင်ပေါ်ကိုခေါ်လာ၏။မီးရောင်အောက်မှာ ဝမ်ရဲ့အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ မျက်နှာ
နုနုကသူ့တစ်သက်မှာ အထည်ဝါဆုံးမြင်ကွင်းတစ်ခုလို..။
အပေါ်စီးကနေ ချစ်ရသူကို ချစ်ရည်ရွှမ်းတဲ့အကြည့်တို့ဖြင့်
မက်မက်မောမောခဏလောက် ငေးကြည့်နေမိသည်။ဒီလူသားကို သူလိုချင်တယ် မက်မောတယ် ပိုင်လည်း
ပိုင်ချင်တယ်။သူ့လုပ်ရပ်ကြောင့် အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားတဲ့
ခန္ဓာလေးကို ကြည့်ပြီးနောက် အနမ်းတွေဖြင့်တစ်ဖန်
ခြေဆန့်သည်။၂ယောက်သားလုံးထွေး နမ်းရှိုက်နေတာမို့ ညည်းသံတို့က
ပလုံစီသွားတယ်...။Ring 📱
ကျယ်လောင်သောဖုန်းမြည်သံက အသိစိတ်လွတ်နေပြီ
ဖြစ်တဲ့ထိုနှစ်ယောက်ကို လက်ရှိကမ္ဘာဆီပြန်ဆွဲခေါ်လာတယ်။
လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဝမ်ရဲ့ဖုန်းက မြည်နေခြင်း...ဝမ်က လှဲနေရာမှ အမြန်ထကာဖုန်းကိုကောက်ကိုင်တာမို့
သူစိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ ဆံပင်တွေဆွဲဖွပစ်လိုက်တော့သည်...။
အရှိန်ကလည်းကောင်းနေတာမို့ အခုလိုမျိုးဖြစ်သွားတာက
သူ့ကိုစိတ်တော့မကျေနပ်စေဘူး။ဝမ်က အချိန်ခဏလောက်ယူပြီး ဖုန်းပြောကာသူ့ဘက်ကို
အားနာတဲ့မျက်နှာအသွင်ဖြင့် နူးညံ့စွာကြည့်လို့..