Uzun bir bölüm olduğu için geç geldi. Yazım hataları olabilir. Keyifli okumalar.
Satır aralarında buluşalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalben, Sadece
HiraiZerdüş Ft. Sasa , Düşürdün Aşkın Narına
Cem Adrian, Ben Seni Çok Sevdim
🍀
Birkaç gün rutin şekilde geçiyordu. Sabah kalkıyorduk, o işine gidiyordu. Ben günü orada burada oyalanıp gelip giden misafirlere hizmet ederek geçiriyordum. Akşam döndüğünde yemek yiyip çalışma odasına geçiyordu. Ben yatsı ezanına kadar babamlarla oturduktan sonra eve geçiyordum. O çalışmaya devam ettiğinden yanına çıkıp çalışma odasındaki koltukta biraz kitap okuyordum. Sonra ben uyumak için odaya gidiyordum, o ben yattıktan sonra geliyordu. Uyuduğumu sanıyordu ama aslında onu bekliyordum uyumak için.
Üçüncü gün babam, annemle yeni bir başlangıç yapacaklarını söyledi. Bir arada kalma sebepleri bizdik. Annem bizimle bir arada kalmak için ve senelerdir kimsesiz olan ailesinin başında bir erkek dursun diye istemişti bunu. Konuştuklarını duymuştum zaten. Abim garip bir şekilde ne itiraz etmiş ne yorum yapmıştı. Bunun sebebi Meryem değildi. O hiç kimse için ayıya dayı demez, sessiz kalmazdı. Bunun sebebinin bizzat annem olduğunu biliyordum. Babamın hatasının sorumluluğunu o da hissediyor olmalıydı. Şimdi annemin kalan ömrünün düzgün geçmesini istiyordu. Nisa'ysa istemediği belli olduğu halde o da sessiz kalmıştı. Babam benim fikrimi sorduğunda söyleyecek şeylerim olduğunu ama muhatabının o olmadığını söylemekle yetindim.
Çay faslı boyunca sessizce etrafımdaki insanları dinledim. Herkes biriyle konuşuyor, akşamını güzel geçiriyordu. Bense konuşmak istediğim insanın yanımda olmaması sebebiyle pek konuşkan değildim. O eski işkolik günlerine geri dönmüştü. Varsa yoksa iş. Klinik olmazsa Evren amcamın üzerine yıktıkları vardı. Hiç boş kalmıyordu. Biri ne yapıyorsun, diye sorduğu an cevabı belliydi: Çalışıyorum. Sanki benimle değil işiyle evlenmişti.
Çay faslı bitip de herkes dinlenmeye çekilince kalan bulaşıkları kaldırdım, yapacak birileri vardı ama kafa dağıtmak istediğim için ben yaptım. Sudan geçirip makinaya dizdim hepsini. İşim bitince ellerimi kurulayıp arkamı döndüğümde kapıdan giren Duha'yı gördüm.
"İşin bitti mi?"
"Bitti." Ağır adımlarla sedire oturup karşısını gösterdiğinde nemli ellerimi eteklerime silerken karşısına oturdum. Bir dakika kadar sustu, sanırım nereden başlayacağını düşünüyordu. Yüzünde bariz bir sıkıntı ve çekince de vardı.
"Abim bahsetti."
"Neyden?"
"Konuştuklarınızdan." Dedi üzgünce. "Eğer boşanmayı düşünüyorsan sürecin işleyişi hakkında benden her türlü bilgiyi alabilirsin. Bu konuda sıkıntı çekmeni ve stres yapmanı istemiyor."
