Mecruh

33: Kelimesiz Cümleler, Kurşunsuz Silahlar

Selamun aleyküm. Bölüm konusunda ısrarcı olan sevgili okurlara gelsin o zaman bu bölüm. Ama bir daha ki bölüm haftaya anca gelir. Merakta bırakmaya bayılıyorum da😁

🍀

Mayıs, 1994

"Rozerin tıne (yok)!"

Nalan ve Emine duydukları çığlıkla birbirine baktı. Adar'ın karısı avluya çıkmış çığlıklarla ağlıyordu. Normal şartlarda bu onun yapacağı bir şey değildi. Hele de oğlu Mehmet'ten sonra. Nalan avluya fırladı. Emine kucağındaki oğlunu yere bırakıp ardından çıktı.

"Yenge ne oluyor?" Cangül saçını başını dağıtmış ağlıyordu. Onu gören kızı ölmüş sanırdı. Nalan yemesini sararken ev halkı başlarına toplandı. Birkaç gün önce babalarının nikahına giren Beylem hanım elindeki mektubu uzattı.

"Kaçmış." Emine'nin göz bebekleri büyüdü. Mektubu elinden alıp açtı. Rozerin'in yazısını nerde görse tanırdı. Gözleri satırlarda dolaştıkça rengi soldu.

Ana, baba;

Ben gidiyorum. Beni silmeniz, yok saymanız, hatta bulup öldürmeniz uğruna gidiyorum. Ben Neçirwan'ı seviyorum. Onsuz bir hayat istemiyorum. Bu benim hayatım. Hayatımın elinizde heba olmasına izin vermem.

Beni affedin.

Rozerin.

Emine, Cangül'ün yanına çöktü usulca. Öldürecekti. Adar o kızı bulup öldürmese Cesur bulup öldürürdü. Bu nasıl olurdu? Rozerin hangi akılla kalkışmıştı bu işe?

"Oy yavrum!" Cangül kürtçe ağıtlar yakarken Emine kafasını kaldırdı. Nalan'la göz göze geldiler. Nalan şaşırmış veya üzülmüş görünmüyordu. Bu Emine'yi terletti. Yengesini bırakıp Nalan'ın koluna yapışıp köşeye çekti.

"Karnındaki bebek üstüne yemin edip doğruyu söyle. Sen neden şaşmadın bu felakete?" Nalan'ın ela gözleri etrafı kolaçan etti. Emine'nin ellerini kavrayıp fısıldadı.

"Ona ben yardım ettim."

"Ne ettin, ne ettin?" Nalan elini ağzına kapatıp sessiz olmasını telkin etti.

"Aşıktı. Abim o çulsuza vermem, dedi. Bilin hepsini. N'apaydım?" Emine elini ittirip omuzlarını sarstı.

"Allah seni ne etsin Nalan? Ne ettin kardaş sen. Bu işin sonu ölüm, ölüm. Gencecik daha onlar. İlk beğendiklerine aşk derler. Niye ortak oldun buna?" Emine dövünürken Nalan ses etmedi.

"Bunu duyan olursa seni rezil  rüsva ederler bacım. Seni mahvederler. " Nalan elleriyle karnını sararken ona baktı.

"O zaman kimse duymasın."

🍀

Güldem nenenin gelişi neredeyse herkesi mutlu etmişti. Bir kişi hariç. Beylem hanım. Onunla çok anlaştıkları söylenemezdi.
Aslında neredeyse konaktaki kimse onunla anlaşamıyordu. Yüzü hep asık, gözleri hep karanlıktı. Ona dışarıdan bakan biri bir satırı dolduracak yorumda bulunamazdı. Gizli saklı bir kara kutu gibiydi. Çektiği acılar onu güçlendirmekle beraber birazda kötüleştirmişti galiba.

"Bersin." Tabağımdan kafamı kaldırıp Güldem neneye baktım. "Sen neden yemiyorsun Pırasa yemeğinden?" Gülümsedim. Hakkımda çok bildiği bir şey yoktu. Muhtemelen bunu Lalezar bile bilmezdi.

"Benim Pırasaya alerjim var Güldem nene." Kaşları havalandı. "Söyleseydin başka bir şey yapsalardı." Kafamı sağa sola salladım usulca.