Mecruh

92: Her Bir Temmuz, Bir Yaradır

Merhabalar:)

Uzun bir bölümle buradayız. Satır aralarında buluşalım. 

Mingginyu , Dear My All

Dedublüman - Geçmesin Günümüz

🍀

Yaz güneşi gökte bir kandil gibi parıl parıl parlıyordu. Gökte güneşten başka bir bulut bile yoktu. Papatya ve gelincik tarlaları ucu bucağı olmayan okyanuslara benziyordu. Eski ağaçlar seyrek sıralıydı fakat gölge altına aldıkları yer genişti. Diyarbakır'ın tenhalarında bir yerdeydik, ilk defa görüyordum burayı. Etrafı izleyerek oturuyorduk.

Günlerden pazardı, Renan bugün evdeydi. Yanımıza bir piknik sepeti alıp erkenden çıkmıştık evden. İki gün önce hastaneye kontrole gitmiştik. Bebeğimizin sağlığı noktasında her şey yolundaydı, ultrason fotoğraflarını almıştık. Fotoğraflara baktıkça gülümseyip duruşu hoşuma gidiyordu. Halbuki biraz siyah beyaz karaltıdan ibaretti. Dünse benim için ayarladığı yemek kursundaki ilk günümdü. Merkezde eski bir yapıyı kullanıyorlardı atölye olarak. Dikiş, nakış, ebru, resim, yemek gibi çeşitli kurslar vardı ve genelini kadınlar oluşturuyordu. İki saat kadar orada vakit geçirmiştim. Yemek kokuları rahatsız etse de ara ara, hem atölyeyi sevmiştim hem de kurstaki kadınları.

Örtünün rüzgarla havalanan köşelerini sabitleyip piknik sepetini açtım. Börek, kahvaltılıklar, salata, termosta çay ve atıştırmalıklar vardı içinde. Sırayla çıkarıp sofraya dizdim. İlk defa baş başa piknik yapıyorduk. Gün güzeldi, papatya ve gelincik tarlaları güzeldi, altında oturduğumuz söğüt ağacı güzeldi, o güzeldi. Her şey ileride gülümseyerek hatırlayacağım kadar güzeldi.

"Beğendin mi burayı Yonca'm?"

"Beğendim." dedim elimdeki saklama kabını örtüye bırakırken. Kafamı çevirip yüzüne baktım. Sırtını ağaca yaslamış, ayaklarını uzatıp üst üste atmış, ellerini de ensesine birleştirmiş, bana bakıyordu. Gözlerinde içimi eriten bir ifade ve ışıltı vardı. Bana bakarken hüzünle ve kederle bakmamasını hep temenni etmiştim, artık öyle bakmıyordu. "Çok güzelmiş."

"Sen daha güzelsin yavrum." İltifatlarına alışkın olsam da bazen hiç beklemediğim anda ağzından böyle güzel şeyler çıkması beni biraz utandırıyordu. Gülümserken kızaran yanaklarımı gizlemek için kafamı çevirdim. Bir anda kolumdan kavrayıp beni yamacına çektiğinde beklemediğimden afalladım, şaşkınca baktım yüzüne. "Bırak şunlarla uğraşmayı, yemek yemek için değil seninle vakit geçirmek için geldim buraya."