ඔබ දන්නව නම්

34 - දෙකකට එරෙහිව හයක් ?

#තරුකි

එක මොහොතකට මම හිස ඔසවා එක එල්ලේ හිරුක දෙස බලා උන්නේ ඒ බැල්මට අභියෝග කරන්නට මෙනි.

" හිරුක! මොනවද ඔය කියවන්නෙ? මොලේ නරක් වෙලාද? "

නමුත් ඒ ඇස්වල තිබුනු බැල්ම ඉන් මදකට හෝ සැලී නොගිය නිසා මම මදක් තැති ගත්තෙමි. මගේ දෑත් මදක් වෙව්ලා ගිය අතර මේ කියන දේ ග්‍රහණය කරගන්නට උත්සහ කරමින් මම කාමරයේ දොරට වාරු වූයෙමි.

" මොලේ නරක් වෙලා තියෙන්නෙ මගේ නෙවෙයි තමුසෙගෙ! මම මේ කියන දේ හොඳට කන්දෙක ඇරලා අහගන්නව!! "

අනතුරුව ඔහු බිම බලා බරැති හුස්මක් ගෙන නැවත කතාව වෙනස්ම හඬකින් ආරම්භ කලේය.

".... අපිට දැන් ඉන්නෙ පච්චි විතරයි. පච්චිව අපි හොඳට බලාගන්න ඕන. එයාගෙ හිත රිද්දන්න හිතන්නවත් එපා.. "

" ඒ උනත්.. හි.."

මා කියමින් උන් වැකිය සම්පූර්ණ කරන්නට පෙරම හිරුක මා තල්ලු කරගෙන මෙන් කාමරයට වැදී ඔහුට පසුපසින් දොර වසා දැම්මේ මා දෙස දැඩි බැල්මකින් බලා සිටිමිනි.

ඔහු මෙතරම්ම මා සමඟ කෝපයෙන් සිටියේ මීට එක් වතාවකදී පමණි. එය ඔහුගේ පළමු පෙම්වතිය සම්බන්ධ කරුණක් ගැන වුවද ජේනුක මැදිහත් වී අප දෙදෙනාගේ වලිය වහා සමතයකට පත් කලේය. දෛවෝපගත ලෙස අද අපගේ මේ වලිය ජේනුක ගැනයි.

මාත් ජේනුකත් , ජේනුකගේ කාමරයේ සිටිය බව ඔහුට ඉව වැටුනු බව මට දැනුනත් , මම එහි තවදුරටත් සැඟවී සිටින බව ඔහු අනුමාන නොකල බව මට හොඳටම වැටහුනේ පසුවය. ඒ මොහොත වෙත මගේ මතකය අසුරු සැනෙකින් ගමන් කලේ එබැවිනි.

' මචං.. උඹ තාම ගියේ නැත්තෙ ඇයි ?'

ජේනුක දොර විවර කලසැනින් හිරුකගේ හඬ ඇසුනේ ඇතුලට ඔහු ආ බව හඟවමිනි. අනෙක් පසින් ආ මිහින් ඔහු දැක ආපසු හැරුනු බවට මම අනුමාන කලෙමි.

හිරුකගේ හඬේ තිබුනේ අමනාපයක් බව මට වැටහුනු නමුත් සයනය අසළ වූ ජේනුකගේ ක්‍රිකට් බඩු දමා තිබුනු කොටසට වී ගුලිවී උන් මට ඔහුගේ මුහුණ පෙනුනේ නැත. ඔහු මීට පෙර ජේනුකට එවන් ස්වරයකින් අමතනු මම අසා නැත!