ආග්‍රයාට නින්ද යනකන් ඉඳලා මං ගිහින් පුටුවෙන් ඉඳගත්තා.එකත් පහුවෙලා.මූ හෙට උදේ ගෙදර නෑ කියලා දැනගත්තොත් මහ උන්දැගෙන් විසුමක් වෙන්නෑ.ඇහැරවන්නත් බෑ.මොන පකක්ද උට වුනේ.කවුද ඌව මරන්නේ.උට පිස්සු නෑ කියලා මාත් දන්නවා.ඔච්චර අඩන්න තරම් මොකක්ද වුනේ.අනික……..අනික ඇයි උ මං ගාවට ආවේ.ඒක තමා මට තිබ්බ ලොකුම ප්‍රශ්නේ.
මං ඌ ඉහා බලාගෙන ඔහේ කල්පනා කරා.මගෙ පරණ මෙට්ටෙ පිට වදිනවා ඇඳ ලෑල්ලේ.උට අමාරුද දන්නෑ.මං පුටුව ඇදගෙන ආග්‍ර ළඟට ලං වුනා.ආග්‍රගෙ හුස්ම ඉහළ පහළ වැටෙනවා.ලාවට උස්පහත් වෙන පපුව කීවේ ඌ සැනසීමෙන් නිදන් ඉන්නවා කියලා.
උගෙ මූණම ඉදිමිලා.ඇස් යටින් රතු වෙලා.නිදන් ඉද්දි උගෙ හිතේ ප්‍රශ්න නැතුව ඇති.මට මාර අවුලක් තිබ්බේ.ඌ එහෙම ඉද්දි මට බලන්න ඉන්න බැහැයි හිතුනා.උදේට නැඟිට්ටහම ඌ දුක් වෙයිද.ඌ කවදාවත් ඔහොම ඉන්න එකෙක් නෙමෙයි.ඌ පසුතැවෙයිද.උට මට මුහුණ දෙන්න බෑ වගේ හිතුනොත්.මං කොච්චර වෙලා උගෙ මූණ දිහා බලන් ඉන්න ඇතිද.ඒත් මදි වගේ.මුං උගෙ මූණ තිබ්බ කෙහෙ රැළි ටික ඔලුවෙ උඩට කරා.හෝරාවක් දෙකක් කීයක්ද මන්දා.ආග්‍ර ඇස් අරිනකන්ම මං උගෙ මූණ දිහා බලන් හිටියා.අමාරුවෙන් ඇස් අරිද්දි තව ටිකක් ඉන්න කියන්න හිතුවත් උදෙ වෙන්න කලින් මූව වල්ව්වට යවන්නොනේ.ඌ මෙහෙ හිටියා කියලා දැනගත්තොත් ගේත් එක්ක ගිනි තියයි.
"ආග්‍ර…."
මං උගෙ නළලෙන් අත තිබ්බා.අමාරුවෙන් ඇස් ඇරලා ඌ මං දිහා බලන් හිටියා.විනාඩියක් දෙකක් ගිහාම උගෙ ඇස් ලොකු උනෙ ටීක් බෝල වගේ.දඩබඩ ගාලා මාත් එක්ක පුටුවත් පෙරළං ඌ ඇඳෙන් බිමට බැස්ස.
"අහ් මේ.මං"
"මගෙ කොන්ද යකෝ.අත දෙනවා මට නැඟිටින්න"
සුසුම්නාඅව කැඩුනා වගේ දැනුනේ.රෙද්ද මුටත් දැන් තමා කුලප්පුව හැදෙන්නේ.පුටුවට අත ගහන් මං අමාරුවෙන් කෙළින් වුනා.ආග්‍රයා මං දිහා නොබලා ඉන්න සෑහෙන ගේමක් දෙන්නේ.ඌව අපහසුතාවයට පත් කරන්න මගෙ හිත දුන්නෙත් නෑ.මං පුටුවත් කෙළින් කරලා කුස්සියට ගියා.
"තේකක් බීලම යන්න"
මං කීවෙ ඔරලෝසුව දිහා බලන්.තුනයි හතළිස්පහයි.ගෙදර මීක් නෑ.ඔරලෝසු කට්ට යන සද්දෙ ඇහෙනවා.ආග්‍ර පුටුවෙ ඉදගෙන.
ESTÁS LEYENDO
ආග්‍ර
Romance"ආග්‍ර,මොකක්ද මේ දැනෙන හැඟීම?" "මම දන්නෙ නැහැ කේත්.ඒත් මං හැඟීමට ගොඩක් ආදරෙයි".....
