ආග්‍ර

43.

"කොහෙන් පටන් ගන්නද කේත් මට තේරෙන්නෑ"
"චූටි,ක්ලාස් ගිහින් ආවනම් ඇතුළට ගිහින් පාඩම් කරනවා.විභාග කට උඩ තියාගෙන.යනවා යන්න ඇතුළට"
ආග්‍රයා කෑගහපු විදිහට මමත් උඩ ගියා.විභාවි මොකුත් නොකියා කාමරේට ගිහින් දොර වහලා දැම්මා.හුළඟක් ඇවිත් ගියා වගේ ආග්‍රගෙ සුවඳ මගෙන් ඈතට ගියා.
හවස් වෙලා සුදු අක්කා වලව්වට ගොඩ වුනේ කැකුලුවා එක්ක.
"කේත්.කොයි වෙලේද මල්ලි ආවේ."
"දවල් ආවේ"
"අහ්...කසුන් එහෙනම් ඔයා දැන් යන්න."
සුදු අක්කා කැකුලුවාව කුස්සියෙන් එළියට දැම්මා.මං දිහ බලලා හිනාවක් දාලා ඌ එතනින් කැපුනා.සුදු අක්කා මා දිහා බලලා දැම්මේ අමුතු හිනාවක්.ඒක ලැජ්ජව පසුතැවීම දෙකම එකතු වුන හිනාවක්.මං උන්ව මඟැරලා එළියෙ බංකුවේ වාඩි වුනා.වෙලා තියෙන රෙද්දක් මගෙ ඔලුවෙ නෑ.ඒත් හැම දේකම පැටලවිල්ලක් නොගැළපීමක් වැරදීමක් තියෙයි කියලා හිත කෑ ගහනවා.වෙනදා දැනෙන ජීවය නෑ.මෙලෝ රහක් නෑ.තනිකරම සොහොනක් වගේ.විභාවි කාමරේට වැදුනත් හරි ඒකි දොර ඇරියේ නෑ.
මං කල්පනාවෙන් එළියට ආවේ පොඩි එකාගෙ ඇඩිල්ලට.චූටි කොල්ලා හුස්මක් නොගෙන අඩනවා.වහපු ජනෙලෙන් මට පොඩි එකාගෙ සද්දෙ ඇහෙනවා.විනාඩිය දෙක තුන ගෙවිලා ගියත් පොඩි එකාගෙ ඇඬිල්ල නැවතිල්ලක් නෑ.මං කාමරේට එබුනා කොල්ලව බලන්න.පොඩි කොල්ලා ඇඳේ ඉන්නවා.ආග්‍රයා ඌ ගාවට නැමිලා ඌව නලවන්න බලනවා.සුදු අක්කා හිටියෙ ඇඳේ කොනේ.ආග්‍රට කොල්ලව නලවගන්න බෑ.චූටි එකා ඌ දිහා බලන්නෙවත් නෑ හූ තියනවා.මං කාමරේට ගිහින් ආග්‍රව එහාට කරලා පොඩි එකා අතට අරන් කාමරෙන් එළියට ආවා.
චූටි එකාව මං දැක්කෙ මාස දෙකකට පස්සෙ.පොඩි කොල්ලා තනිකරම ආග්‍රයාගෙ පොඩ්ඩා.ඇස් දෙක රතු වෙලා කොල්ලගේ.මගෙ අතේදි කොල්ලා නුහුරු නිසාමද මන්දා පුංචි ඇස් බෝල කරලා මං දිහා බැලුවා..
"චූටි මැණික"
පොඩි එකා කටත් ඇරගෙන බලන් ඉන්නවා.
"මොනවද අප්පෙ ඔච්චර බලන්නේ."
මං කීවේ උගෙ චූටි නහය කටින් අල්ලල්ලා.ඌ ඒකට හිනා වුනා.ආයේත් පාරක් මං උගෙ චූටි නහය තොල් අතරට හිර කරගද්දි කොල්ලා මහ හයියෙන් හිනා වුනා.
"මොකද සද්දෙ දාන්නේ ඈ.විසික් කරනවා වැවට ආයෙ ඇඬුවොත්"
මං කීවේ උගෙ බංඩියට හාද්දක් තියලා.ඒකටත් ඌ හිනා වෙනවා.
චූටි කොල්ලව අතට අරන් මං හැදුවේ ගෙයින් එළියට බහින්න.