වලව්වෙන් එළියට එද්දි මං නැවතුනේ මගෙ අතේ පැටලුන අත හින්දා.ආග්‍ර මං දිහා බලන් හිටියෙ දුකකින්ද නැද්ද තේරුනේ නෑ.ඒත් වෙනදට වඩා එ ඇස් කලබලයි වගේ හිතුනා.මං උගෙ අත දිහා බලලා ආපහු හැදුවේ හැරිලා යන්න.ආග්‍ර මොකක්ද මගෙත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්නේ.මට තේරුණෙ නෑ.ඌ ගැන මගෙ හිතේ තියෙන හැඟීමවත් මං දන්නෑ.ඌ ගැන අයිතියක් දැනෙන්න ඕනෙ කියන හැඟීම විතරයි මට දැනුනෙ.මං දැනන් හිටියා ඒක් වැරදියි කියලා.ඌ බැඳලා.ලෝකෙ එළිය දැක්කෙවත් නැති කිරිකැටියෙක්ගෙ තාත්තෙක්.උගෙන් එහෙම බලාපොරොත්තු වෙන්න තරම් මං පහත් ඇයිද කියලවත් මට තේරුනෙ නැහැ.මට ඕනෙ නෑ ඌව ආශා ගෙන් ඈත් කරන්න.හැබැයි මට ඕනෙ ඌ මං ළඟින් ඉන්න.කාටත් වඩා ඌ මං ගැන හොයනවට මං කැමති.මට ඒකෙන් ගැලවෙන්න තේරුනෙ නැහැ.ඌ මාව මඟාරිද්දි ඒක වාසි හිතුවා.මට උගෙන් ඈත් වෙන්න පුලුවන් හිතුනා.එක වෙලාවකට ළඟින් ඉඳන් ආයේ දුරට යන්නෙ ඇයි.එක්කො උට ඕනෙ මාව පිස්සෙක් කරන්න.ආශා එක්ක ආදරෙන් ඉන්න පුලුවන්.ඒත් එ ඇස්.මං දිව්‍ රනවා ඒ ඇස් ආශාට අයිති නෑ.මට ඒක දැනෙනවා.ඒත් පවුලක් කඩලා ලබාගන්න ආදරේ ඇති කෙහෙම්මලක් නෑ.මට තේරුන්නෑ.පඹ ගාලක පැටලිලා වගේ.
ආග්‍රගෙන් අත ගලවන් යන්න හැදුවත් ඒවා මාව අල්ලන් හිටියෙ පුලුවන් තරම් වෙර දාලා.මාව අතාරින්න ඌ ලැස්තිත් නැ.
"ඇයි"
"හෙට යනවද"
"ඔව්"
"මා එක්ක යන් උදේ"
"බලමු"
"කේත්"
"කේත් තමා.නම පාඩම් කරනවද"
මං කීවෙ වැව දිහා බලාගෙන.විනාඩි දෙකක් තුනක් යනකන් උගෙන් සද්දයක් නැති තැනයි මං ආපිට බැලුවේ.ආග්‍රගෙ ඇස් දිස්නෙ ගහනවා.ලා කඳුලු පටලයක් බැඳිලා.ඔක්කොටම වඩා උගෙ මූණ.....උගෙ මූණෙ තිබ්බ පිරිච්ච හිනාවක්.ඌ එහෙම හිනාවෙනවා මං දැක්කමයි.දතුත් පේනවා.ඒක දැකලා මාව පිපිරුවෙ නැති ටික විතරයි.මං උගෙ අත කරකවලා මගෙ අතෙන් අල්ල ගත්තා.
"ඕයි ඕයි.මොකක්ද ඔය හිනා වෙන විදිහ."
ආග්‍ර උගෙ මූණෙ තිබ්බ ලස්සන හිනාව හංගගෙන මා දිහා බැලුවා.
"ඇයි"
"තමුසෙ හැමෝටම ඔහොම හිනාවෙනවද?"
මං ඇහුවට ඌ උත්තරයක් දුන්නෙත් නෑ.මං දන්නවස් කොහොමත් ඌ එහෙම හිනාවෙන්නෙත් නෑ කියලා.ආයේත් ලා හිනාවක් දාලා ඌ මගෙ අත අතැරියා.
"හෙට හතර වෙද්දි වැව ළඟට එන්න"
ආග්‍ර හැරිලා ගෙට ගියෙ ආපිට මං දිහා නොබලා.
රෙද්ද.මට ලාවට හිනාවකුත් ගියා.
ආග්‍ර මට කවුද කියලවත් මං දන්නැ.මොකක්ද ඌ ගැන මට දැනෙන හැඟීම.....
YOU ARE READING
ආග්‍ර
Romance"ආග්‍ර,මොකක්ද මේ දැනෙන හැඟීම?" "මම දන්නෙ නැහැ කේත්.ඒත් මං හැඟීමට ගොඩක් ආදරෙයි".....
