17.

3.7K 587 105
                                    

එළියෙ තියෙන බංකුවට ඇවිල්ලා මං ඇල වුනා.මොනවා නැතත් මොකක් හරි සීන් එකක් වෙලා තියෙයි.එක අතකට මට වැදගත් නෑ.ඒත් මට කවදාවත් නැතුව ආග්‍රයා ගැන ආවෙ අමුතු දුකක්.උට රෑට කන්න බත් එක මොකෙක්වත් ගෙනත් දුන්නෙ නෑනේ.යකො ඌ ගෙදර එකා.

මං තරු පිරිච්ච අහසෙ පේන හඳ පලුව දිහා බැලුවා.

ලාවට පිනි බානවා.මීදුම බාලා ටිකක්.ඒත් පට්ට නිස්කලංකයි.

ගෙදර ඔක්කොම වගේ නිදි.ඉස්තෝප්පුවේ පත්තු වෙන ලයිට් එක ඇර මුළු ගෙදරම අඳුරුයි.අද මොකද උනේ කියලා ආග්‍රයාගෙන් අහන්න ඕනෙ උනත් බෑ මයි හිතුනෙ

.එක අතකට ඒවා උන්ගෙ ජීවිතේ.එහෙමයි කියලා ආග්‍රයා එහෙම වෙනවා බලන් ඉන්නත් බෑ වගේ.මං බංකුවෙ එහෙට මෙහෙට පෙරලුනා.වෙනදට හම්බෙන බූරු ඇඳ අද කැකුලුවට.උගෙ කටත් ලැට් කට වගේ නෙ.මට නම් පොරව කොහොමත් සෙට් නෑ.හැබැයි සුදු අක්ක නම් ඌ ගැන වද වෙනවා.උන් පොඩි කාලෙ ඉඳන් එකටම හැදිච්ච උන් නේ.මං එහෙම හිතලා අනික් පැත්ත හැරෙද්දි ආග්‍රයා බංකුවා ගාව හිටන් ඉන්නවා.මල හුත්ත.තව ඩිංගෙන් හුස්මත් නතර වෙනවා.

"මොනවද අයිසෙ කරන්නේ.හොල්මන් කරනවද"

"කේත් මොකද එළියේ"

"කේත් මොකද නෙමේ.තමුසෙ මොකද එළියෙ.පිනි බානවා යනවා යනවා ගෙට.තමුසෙට උන නේ"

"තමුසෙගෙ කට නම් හැදෙන්නෑ"

"ආහ්.ඇයි ඉස්කෝලේ මහත්තයාට ඇලජික් වගේද මගෙ කට"

මං අහද්දි අරුත් බංකුවෙ කොණකින් වාඩි වුනා.

"අද මොකද උනේ කියලා අහන්නෙ නැද්ද කේත්"

"ඒවා ඉතිම් මට වැඩක් නෑනේ.ඇරත් තමුසෙ කීවෙ නැතුව චීත්තෙ වගේ මට අහන්න බෑනේ"

"කැකුලුවා ආශට කැමති කේත්.එයාලා පොඩි කාලෙ ඉඳන් එකට හැදුනු අය.ආශා කැකුලුවාට අකමැතියි කීවත් ඌ කැමති නෑ ඒක පිළිඟන්න.ආශා හරි අහිංසකයි කේත්.මං වගේ කෙනෙක්ට ආශා වගේ කෙනෙක් හම්බෙන්නත් පින තියෙන්න ඕනි"

ආග්‍ර කීවේ හඳ දිහා බලාගෙන.ඇත්ත.උන් දෙන්නම උන් දෙන්නට දෙන්නා ලැබෙම්න වාසනාවන්තයි.

ආග්‍රDonde viven las historias. Descúbrelo ahora