Kitsune •Hyunin•

4.5

Oy ve yorum 🌸
•••

"Lily bebekleri çok sevdi. Sizin bebeğiniz olunca ben ona çok iyi bakarım. Jeongin." Lily bir anda Jeongin'in omuzlarını tutunca pembe tilkim irkildi. "Çocuk yap."

Gülerek başımı iki yana salladım. Jeongin'in tarafına demek Lily'de geçmişti. Açıkçası ilk başta istemez diye düşünmüştüm. Sonuçta lily her zaman benimle yaşamış ve hayatımda tek olmuş biriydi. Jeongin'i zor kabullenmişken bir de yeğen istiyordu. Hm. Kardeş daha iyi bir tabirdi sanırım.

"Sen dedin diye inatlaşasım geldi ama bende istiyorum elimde olan bir şey değil bu." Elindeki içeceği hüpürdetmeye başlayınca Lily dudak büküp kendi içeceğini eline aldı. Kafedeydik şu an. Dışarıda hastahaneyi bulmaya çalışırken kaybolan onu yolda bulmuş ve tekrar hastaneye dönüp bebeği sevmesini izlemiştik. Jeongin'in ise canına minnetti. Cidden çok seviyordu.

"Lily'e odasını tasarlamaya başlayacağız. Koridorun sonundaki oda Lily'mizin olacak ve içini istediği gibi dekore edecek." Kızım gözlerini büyütüp büyükçe gülümsediğinde bende gülümsedim. "Birkaç genç kız odası tasarımım var. Onlara bir bakarsın sonrada alışveriş yapmaya çıkarız. Ayrıca Jeongin. Güzelim sende yatak odası tasarımlarına bakabilirsin. Sonuçta seninde evin."

Karşımdaki ikilinin gözleri parıldıyordu. Anlaşılan çok sevmişlerdi bu fikri. Ofisteki çizimleri Felix'le eve getirtmeliydim sanırım. Sahi o neredeydi acaba? Hastaneye gelmişti ama sonrasında hiç görmemiştim.

Hmmmm bir ara mesaj atayım.

"Çocuğunuzun ismi ne olacak peki? Aah ismi Lily olsun muu?"

"Ih cidden. Sanki izin veririm gibi konuşuyorsun."

"Sonuçta tek baba sen değilsin ve babam beni çok seviyor."

İlk defa Lily'nin bana baba diyişiydi bu. Yutkundum. Babacım diyerek severdim onu ve kızım olarak görüyordum ama buna demek ki hazır değildim. Öyle ki kızarmıştım. Çok sevimli bir duyguydu bu. Lily'de böyle hissiyorsam küçük kızımın veya oğlumun ilk baba diyişlerinde ne hissederdim tahmin bile edemiyordum şu an.

Tatlılık komasından ölmezsem iyi.

GERÇİ İLK BAŞTA JEONGİN GİBİ MİYUVU DİYEBİLİRLERDİ!

"He? Hyunjin burnum kanı-" Kenardaki peçeteyi aldım ve sildim. O kadar tatlı bir düşünceydiki aşağıya atlayabilirdim. Sakin kal Hyunjin. Bu kazana kadar dayandın. Bunu yapabilirsin evet.

3 ay sonra:

"Veee bitti." Changbin son parçayı da takıp olduğumuz yere geldi. Gerçekten de bitmişti. Koridorun sonundaki oda artık tamamen genç kız odasıydı üstelik Lily'nin fikirleriyle dekore edilmişti. Güzel kızım zıplayarak yatağına yattığında gülümsedim. Uçuk pembe rengi bazası ve ona uyumlu dolaplarıyla odası çok şeker olmuştu. Aradaki siyah detaylar ise asil bir hava veriyor, çocuksu yapmıyordu odayı.

Ellerimi cebime koydum ve odadan çıktım. Changbin'de benimle birlikte çıkmıştı. Lily biraz odasında kalıp alışsın istiyordum. "Gerçekten güzel oldu. Bu modeli kalıplaştırıp fabrikalara göndereceğim."

"Aynen. Renk seçimini bol tutun. Her odada kullanılabilir. Bu arada Felix'le nasıl gidiyor?"

Hemen sırıtan Changbin ile güldüm. Felix diyince direk yüz ifadesi değişiyordu. "Kanka. Yaşıyorum bu hayatı. O kadar iyi anlaşıyoruz ki her an yüzük uzatabilirim. Annemgille bir kere konuşturdum Felix annemi sakinleştirdi lan. İnanabiliyor musun?"

Aile lafını duyunca hemen kaşlarımı çatmıştım ama sakinleştirdi kelimesini duyunca rahatladım. Seo ailesi cidden sıkıntılı bir aileydi. Seungmin'i geçmişte üzüntüden hasta eden varlıklardı onlar. Hiç sevmiyordum. İlk başlarsa şirket kurulurken yardım ettiler diye geri ödeme yapmamıza rağmen ebedi bir itaat bekliyorlardı. Duyunca tüylerim resmen diken diken olmuştu. O derece sevmiyordum. "Senin adına çok sevindim ama yinede çocuğu uzak tut. Ne olur ne olmaz."