Elimdeki kan

Çayın hatrı

Sağ bacağı titreşime geçmişti.Gözünü saatten ayırmıyordu.Bir saat geçmişti ve Onur bir umut bekliyordu.Bu kez bitsin,burdan çıksın istiyordu.Asyayı bulup o heriften kurtaracaktı.Gerekirse Asya için yeni bir hayat kuracaktı.

"Geç."

Gardiyan yeni birini getirmişti.Gözlerini kısarak zayıf bedeni izliyordu.Çocuktu bu,on dokuz bilemedin yirmi yaşlarındaydı.Ürkek bakışlarla etrafa bakıyordu.Bura nasıl düştüğünü bilmiyor gibiydi.

"Yeni arkadaşınız.İsmi Yaman.Kaynaşın güzelce."

Ürkek bakışlar gözleriyle buluştuğunda gülümsedi Onur.Çocuğun gözlerindeki korkuyu görebiliyordu çünkü.Yardım et bana der gibi bağırıyordu.

"Onur ben."

Ayağa kalkıp Yamanın karşısına dikildi.Cebine koyduğu elini çıkarıp çocuğa uzattı.İşte gerçek masum önünde duruyordu.

"Yaman."

"Kahvaltı bitti ama senin için bir şeyler yaparım."

"Kendisi yapamıyor mu?"

Seyit araya girince ona döndü.Yatağında uzanmış ve kitap okuyordu.Sinirlenmişti boğa,Onurun çocuğa olan ilgisi hoşuna gitmemişti.

"Yeni ya arkadaş."

"Abi,ben aç değilim.Uyusam sorun olur mu?"

"Tabii,sen geç rahatına bak."

Yaman gençliğini karartıp pişman olan biriydi.Onur bakışlarından anlamıştı.Ancak anlaşılmayan tek şey;Son pişmanlığın hiçbir şeye yaramamasıydı.Genciz ya,kanızım deli akıyor.Sonda gerçek deliye dönüp ya dışarıda ya da hapishanede mahkum oluyoruz.

"Kalk çay içelim."

Seyit okuduğu kitabı kapatıp başında dikilen Onura baktı.Bu gün iyi günündeydi galiba.

"Çay mı demledin?"

"Yo sen yapıcaksın biz içicez."

Sabır dileyip önden ilerledi.En son ne zaman çay demlemişti?Hatırlamıyordu.Düştüğü duruma gülmemek için zor tutuyordu kendisini.Doğru yaptığını düşünüp yaptı bir şeyler.Bir bardağı Onurun önüne koyup diğerini kendisine aldı.İlk Onurun içmesini bekledi.Yüzünü izleyip vereceği tepkiyi bekliyordu.

"İyi mi?"

"Evet."

Sırıtarak önündeki çayı yudumladı.Ağzına gelen tad hiç hoş değildi.Kaşlarını çatıp hiçbir şey olmamış gibi çayını yudumlayan Onura baktı.

"İçme lan!Elimin ayarına!"

"Karışma.İlk defa yapmışsın,heba etmeyelim şimdi."

"İçme lan tadı kötü!"

Seyit yaptığı için içiyordu.Tadı değil,kimin yaptığı önemliyi şu an.Onu hayranlıkla izleyen ela gözlerden habersiz çayını yudumladı.

"Kızınla ilgili gelişme yok dimi?"

Seyiti bir çok kez kızının fotoğrafına bakarken yakalamıştı.Ela gözlerini babasından almıştı hanımefendi.

"Yok."

"Sıkma canını.Dedesi torununa kötü bakacak değil sonuçta."

"İyi bakıyordur eminim.Ama bana göstermeyecek.Kızımın yüzünü ne zaman görücem belli değil."

"Dinle.Güzel laflar söylemekte iyi değilim.Bana göre sen iyi bir babasın.Hatırlasana,kızının adını ağzıma aldım diye az kalsın öldürüyordun beni."

Onurun şakasına söylediği cümle Seyiti daha çok üzmüştü.Yüzü düşen adama bakıp derin bir iç çekti.Az önce söylediği gibi,cümlelerini dikkatli seçemiyordu.

"Ö-öyle demek istemedim.Ah,yani öyle demek istedim ama üzül diye değil.Babalar evlatlarını korumalı.Doğru olanı yaptın yani."

Bir kez daha anladı Onur.Seyitle bir gelecek kurmak istese bile geçmişleri buna asla izin vermezdi.

Onur ben olur gibi sjsjjsj BoyXboy 3 sıradayız!!!!!!!!!!ÇOOOOOOOOOOOOOOOOK teşekkür ederim