Elimdeki kan

"Siz aklınızı mı kaybettiniz?!Altay amca öğrenirse yıkılır!Mahvolur..."

"O yüzden kimse öğrenmeyecek.Toparla kendini."

"Bu yükü kaldıramaz!Anlamıyorsun!Akın o sizin gibi değil!Ben bile yıllardır yaptığım şeyin altında eziliyorum!"

Arkadaşıyla aynı kaderi paylaşacaktı...Onurun daha yaşamadığı azabı Rıza yıllardır yaşıyordu.Bazen uyuyamayacaktı,tetiği çektiği an kabus gibi düşecekti peşine.

"Teşekkür ederim.Ancak bu kadarına gerek yoktu efendim."

"Oğlum için yapıyorum.Sana değer veriyor,kaybetsin istemiyorum.Ve baban...Seni koruyamadığını düşünsün istemiyorum."

Orhan bey sandığından daha düşünceli bir adamdı.Arafın bu konuda babasına çektiğini anlamıştı.Herkes gittiğinde Onur kalmıştı.Arafı izledi bir süre.Uyuyordu her şeyden habersiz.Kendi hesabını mahşere bırakarak sıktığı üç kurşun uykularını haram etmişti ona.Uyumak için gözlerini kapatmıştı lakin Ahmetin söyledikleri aklından çıkmıyordu.

"O piç için vicdan yaptığıma inanamıyorum..."

Saçlarını çekiştirip odadan çıktı.Sigarasını yakıp geceyi aydınlatan yıldızlara baktı.Ahmetin son bakışlarını unutamıyordu.Bir kere bile suçlu olduğunu kabul etmemesi Onuru daha çok ikileme sokuyordu.

"Neden hala avuçlarımda kan var gibi hissediyorum?"

Lavaboya gidip bir kaç kez elini yıkadı.Avuçlarındaki kanı temizlemeye çalışıyordu.Ama öyle kolay değildi o işler.

"Hayır,ben suçlu değilim."

Bu hikayede suçsuz olan hiç kimse yoktu.

Aslında hikayenin iki bölüm önce final olması gerekiyordu.Araf ölecekti,Onur Ahmeti öldürüp tekrar hapise düşecekti.Her şeyin başladığı yere dönecekti anlaşılan.Ama Arafı o kadar sevmişsiniz ki,vurulduğunda o kadar kişi mesaj attı ki.Çok teşekkür ederim ilginiz için.