Elimdeki kan

Geldi sonumuz.

"Seyit gitme!"

Kapıya doğru koşup Seyitin karşısına dikilmişti.Haksızlığa uğrayan bir zamanlar kendisiydi.Şimdi roller değişti.Vicdan ezabını çekecek kişi Onurdu.

"Yemin ederim pişmanım!Sana vurduğum için!Elini kırdığım için!Bir daha çizim yapamayacağın için!Pişmanım!Çok pişmanım!"

Hıçkırıkları konuşmasını engellemişti.En son ne zaman bu kadar çaresizdi Seyit?Kızı dedesine verildiğinde.Önünde duran adamın onun için ne kadar değerli olduğunu asıl şimdi anlamıştı.

"Lanet olsun!Lan o zaman durum farklıydı!Sen benliğini keşfedemeyen biri değildin!Sen iftiraya uğrayan biri değildin!Sen tecavüzcüydün!Söyle,yanlışım varsa susma!Sen yargılamadın mı kendini?!Ben yapmam gerekeni yaptım!Sana kızımın adını ağzına alma dememe rağmen susmadın!Tek ben mi suçluyum?!"

"S-Seyit..."

"Kadına tecavüz eden birine ne yapmam gerekiyordu?!Aklımı kaybedicem bak!Sana ibne diyen o sikiklerden korumak istedim seni!"

Nasıl söyleyeceğini bilmiyordu Onur.Ancak şimdi söylemezse bir dahakine hiç şansları olmazdı.Seyitin vereceği tepkiden değil,gideceğinden ve tamamen onu kaybetmekten korkuyordu.

"B-ben sakat değilim."

Seyit yanaklarından akan yaşları silip burnunu çekti.Henüz Onurun ne dediğini algılayamamıştı.

"Ne?"

"Elimin durumu iyi.Çizim yapabiliyorum.Ya-Yalandı."

Gözlerini ela gözlerden ayırmadan konuşmuştu.Şimdi değilse ne zaman?

"Kenan-"

"Kenanı tehdit ettim.Boğazına neşter dayadım."

"Beni iki kez kandırdın yani..."

Onurun eline bakıp gülümsemişti.Şimdi mutluluktan ağlıyordu.Yalanı can acıtsada gerçeği çok güzeldi.

"Özür-"

"Dileme.Ne gerektiyse onu yaptın.Hakkettiğim buydu.Onur Can Kaya,sana yaptıklarım için özür dilerim.Umarım beni hiç hatırlamazsın.Dışarıda kurtlar sofrasına düşmüş kuzu gibi değil aslan gibi yaşa."

Korktuğu şey gerçekleşiyordu.Seyit asla duygularının peşinden koşacak biri değildi.Belkide o kişi Onur olduğu için koşmak istemiyordu.Onların hikayesi belkilerle dolmuş taşıyordu.

"Şansımız yok öyle mi?"

"Hiç olmamış.Ben baba olmama rağmen bencil herifin tekiyim.Sen daha ne istediğini bilmeyen bencil herifin tekisin."

"Devam edelim istedim."

"Onur.Sen ve ben dilimizin ucuna gelip ama söyleyemediğimiz o şey için bu haldeyiz.İki korkak ne kadar ileri gidebilir?Çekil kapıdan.En azından ben gideyim."

Seyiti kafasıyla onaylayıp önünden çekildi.Çünkü doğru kararın bu olduğunu o da biliyordu.Seyit için hızlanan kalbine isim verememiş ancak adama gitme diyordu.Korkaklık bu değil miydi?Onu almaya gelen gardiyana geceyi koğuşta geçireceğini söylemişti.Artık geçmişe dair tüm anıların yok olması gerekiyordu.Buna Seyitte dahildi.

Onur Seyite iki kez yalan söyledi arkadaşlar.Adam tabi isyan edecek(Arkadaşlar anlamayanlar için yazıyorum---Onur en başında Ahmeti tanımıyorum,hatırlamıyorum diyordu.Ama yalan en başından hatırlıyordu veee Seyite sakat olduğu yalanını yutturdu.Bu adam kızmasın ne yapsın yaa