Elimdeki kan

Yeni hesaplar

"Vanilya kokulum ne yapıyor?"

Telefonu bardağa yaslamıştı.Araf çorba yapan sevgilisini sırıtarak izliyordu.

"Rıza için hazırlıyorum.Sen ne yaptın?"

"İşlerimi halletmeye çalışıyorum.Akşam gelirim merak etme."

"Babanla konuştun mu?"

"Henüz değil.Eve gitmedim daha."

Onur domatesi aldığında siyahlar kahvelerle buluştu.Hatırladığı anılarla beraber gülümsemiştiler.

"Soya bilecek misin?"

"Seni izlerken kaptım bir şeyler."

"Rızayı bıçak yarası değil yapacağın çorbanın öldürmesinden korkuyorum."

Arafın attığı kahkaha sinirini bozmuştu.Tamam yemek yapmıyordu ama bu yapamıyor anlamına da gelmiyordu dimi?

"Tamam tamam kızma şaka yaptım."

"Komik olmayan şakaları yapma Araf."

Uyarıcı bakışlarını adama gönderip domatesi soymaya başladı.Eskisi kadar kötü olmayışı Arafı gururlandırmıştı.

"Evimizin anahtarını çıkarmamışsın."

"Hiç çıkarmıyorum.Gömleğimin altında kalıyor çoğu zaman."

"Yerleşmemiz lazım artık oraya.Aldığım gibi duruyor."

Arafın haklı isyanını onaylamıştı.O kadar şey yaşadılar bir türlü evlerinde uyuyamadılar.

"Rıza iyileşsin bir.Evimizden hiç çıkmayacağım."

Yüzüne yediği tokatın acısını kalbinde hissediyordu.Akın Orhan beye asla yalan söylemezdi.Öfkeyle ona bakan gözlere karşılık kafasını yere eğdi.

"Kurtardım ne demek!Madem geberiyordu ne diye kurtardın Akın!?"

"Özür dilerim efendim."

"Soruma cevap ver!"

Arafla bir çok kez avukat yüzünden karşı karşıya gelmiştiler.Orhan beyin sağ kolu olmasına rağmen Rızayla ilgili tüm meseleleri Akın değil,başka biri hallediyordu.Orhan beyin onu uzak tuttuğu tek konu Rıza Tunalıydı.

"Ne işin vardı onun evinde!?"

"Onur Can Kayanın yakın arkadaşı efendim.Belki isim benzerliyidir diye kendi gözlerimle görmek istedim."

"Biliyordum!O çocuğun sıradan biri olmadığını biliyordum!"

Orhan bey için Onur Rıza tarafından Arafa yaklaşması için gönderilen biriydi.Araf ve Onurun tesadüfen karşılaştığına nedense kimse inanmıyordu.Kaderi çok hafife alanlar vardı.

"Bilmiyorsun dimi?"

Kafasını kaldırmış Orhan beye bakıyordu.

"Neyi efendim?"

Akını Arafın yerine koyuyordu Orhan bey.Sadakati bakışlarından belliydi çünkü.Sırtını her döndüğünde ilk Arafa daha sonra Akına güveniyordu.Belki Arafın zaafı olurdu,ancak Akının asla.

"Avukatı kaderine terk etmeliydin Akın.Neden biliyor musun?Çünkü Rıza Tunalı savcı Ekrem Tunalının oğlu!""

Beyninde yankılanan ses tüm vücudunu esir almıştı.Rahmetli savcının oğlu avukat olmuş karşılarına çıkmıştı.