Elimdeki kan

Az kaldı sonumuza

"Akın indir beni!Ya yeter ya her defasında beni böyle kucaklayıp götüremezsin!Akın kime diyorum?!"

"Sen beni dinliyor musun avukat?Hayır.Bende seni dinlemeyeceğim."

"Akın-"

"Sus yoksa yine öperim."

Rızanın kızaran yüzünü görünce sırıtmıştı.Kapıyı açıp kollarındaki bedeni koltuğa oturttu.Emniyet kemerini takıp kapıyı kapattı.

"Bak anlamıyorsun.Kendime ceza kesmeden başkalarına kanun okuyamam!"

Akın onu dinlemiyordu bile.Gaza basmış ve camı açmıştı.Sigarasını yakıp dudaklarının arasına koydu.

"Kime konuşuyorum alo?!"

"Kalın kafalı mısın sen avukat hm?Ölen kişi masum değildi.Sen bir suçluya ceza kesmişsin o kadar."

"Aynı şey değil.Neden bunu yapıyorsun?Seni ne ilgilendiriyor?"

Sigarasını camdan fırlatıp frene bastı.Araba aniden durunca Rıza korkmuştu.Kaşlarını çatıp ona yaklaşan adama bakıyordu.Ona her baktığında gözlerindeki kararlılık avukata garip geliyordu.

"Neden beni itmedin?Seni öptüğümde neden karşılık verdin?"

Akının sorduğu soruyu kalbine sordu.Cevap alamadığında bakışlarını kaçırıp Akını göğsünden itmişti.

"Öf yeter be!Ben önüme gelenle öpüşüyorum ondan!"

"Avukat!"

"Bağırma bana!"

"Bağırttırma o zaman!"

Ebevyenler ikiye ayrılır;iyi ve kötü.Anlamı basit gözükebilir lafta.Birde bunu yaşayanlara sormanız gerekir.Altay bey fedakar bir baba mıydı?Yoksa korumacı bir baba mı?Belkide hepsiydi ama sonucu hiçbir şey değiştiremedi.Korumak zordu,koruyamamanın gerçeği hepsinden daha zordu.

"Atalay iyi misin?"

"Altay."

"Suçu üstleneceğime emin olabilirsin.Oğluna bir şey olmayacak yani."

"Ne değişecek?O suçu bende üstlene bilirim.İnan bana umrumda olmaz.Ama benim oğlumu koruyamamamın gerçeğini değiştirmeyecek!"

Altay bey kalkıp gidecekken Orhan tutmuştu kolundan.Onun yaşadıklarını anlıyordu.Gözlerindeki hayal kırıklığını,çaresizliyini görebiliyordu.

"Seni benim dışımda kimse anlayamaz.O yüzden otur konuşalım."

"Beni anlamanı istemiyorum Orhan.Oğlum için hala ayaktayım ve savaş meydanına geri dönüyorum."