Elimdeki kan

Hediyeyi iade

"Aşkım babam arıyor."

Zehra konuşmak için dışarı çıktığında öfke dolu gözlere sırıtarak bakmıştı.Uzun zamandır kavga etmiyordu,özlemiş olmalıydı.

"Senin diktiğin o şeyi giymem!"

Asaf Onurun yakasını kavrayıp yüzünü buruşturdu.Onur onun için iğrençti.Varlığı unutulup gitti sanıyordu ancak o kendisini hatırlatmıştı.

"Niye?Dikeceğimi söylediğimde baya mutlu olmuştun."

"O ibnelik yapıp arkadaşımı kullanmadan önceydi!"

"Sen hiç akıllanmamışsın."

"Peki sen?Hala sike mi meraklısın?"

"Böyle kahpelik ancak sana yakışır."

Asaf yumruğunu sıkıp Onura vurmak için kaldırmıştı.Ama beklemediği bir şekilde eli havada kalmıştı.

"Sakın."

Onur kaşlarını çatıp Asafın elini tutan Arafa baktı.Siyah gözlerde yanan ateş görülmeyecek gibi değildi.

"Oooo hiç beklememiş bulmuşsun birini.Şimdi kendini buna mı sikti-"

Lafını kesen boğazındaki parmaklar olmuştu.Araf tüm gücünü kullanarak kesiyordu nefesini.Asafın bacakları bükülünce Onur araya girmişti.

"Ne yapıyorsun?!Bırak onu!"

Araf onu duymuyor gibiydi.Galiba Onur beyaz damatlık yerine kefen dikmeliydi...

"Araf!Araf lütfen!"

Onur Arafın kolundan tutup siyahların kahvelerle buluşmasını sağladı.Onurun gözlerindeki yalvarışı görüp elini çekmişti.Asaf yere yığılınca Onur Arafın önüne geçti.Yerde öksürüklere boğulan bedeni üzülerek izliyordu.Geçmiş günlerin artık hatrı kalmamıştı.

"Damatlığını al git.Yoksa kefen giydiririm sana."

Araf Asafı ensesinden tutup kapıyı açtı.Onu sokağa atıp kapıyı tekrar kapattı.Arafın elinden sağ kurtulan kişi sayısı gittikçe artıyordu.Kesinlikle bundan hoşlanmamıştı.

"Adam sana hakaret ediyor,sen onu bırakmam için bana yalvarıyorsun!Salak mısın saf mısın?!"

Kendiside bilmiyordu hangisi olduğunu.Ama az önce salak olduğuna karar vermişti.Araf mutfağa gidip kapıyı kapattı.Sinirlendiği yüz metre öteden belliydi.Onur kanepeye oturup dudaklarını ısırmaya başladı.Gerilmişti...İçinde üzüntü vardı.Ancak sebebi kesinlikle Asaf değildi.Arafı kızdırdığı için üzülüyordu.

"Ne yani ölmesini mi izleseydim?!"

Yaşadığı korkunç şeylere rağmen Araf gibi katı değildi.Birinin ölümüne göz yumacak kadar zor şeyler yaşamamıştı belkide...

"Yaptığın şey yanlıştı!Öylece oturup izlemem mi gerekiyordu?!"

Açılmayan kapıya bakıp kaşlarını çattı.Biraz daha bağırması gerekiyordu demek ki.

"Tamam kabul!Saçma sapan konuştu evet!Seni ne ilgi-"

Kapanan kapı açılmıştı.Arafın gözlerindeki ateşte yanmamak için susmuştu.Kahvelerini yere dikip karşısına dikilen adama bakmamak için direniyordu.

"Benim yanımda kimse sana istediği gibi konuşamaz!"

"Neden?Seni kurtardım diye mi?!Yoksa seninle uyudum diye mi?!Hangisi sen söyle!Seni kurtardım çünkü belime silah dayadın!Seninle uyudum çünkü beni buna mecbur bıraktın!"

Kalbine ok gibi saplanan bu lafları anlamakta zorluk çekiyordu.Hepsi korkudan mıydı?Onurun gözlerinde göremediği şeyden...

"Benden korktuğun için yani..."

"Bana bir şey yapmandan değil aileme zarar vermenden korktum!Dürüst olmak gerekirse benim için eli kanlı katilden başka bir şey değilsin!"

"Eyvallah."

Araf cebinden iki sigara çıkarıp kapıya doğru yürüdü.Aldığı ilk hediyeyi iade ederek Onuru terketmişti.Bir zamanlar yargılanan biri şimdi yargılıyordu.Neden mi?Çünkü çizgiyi gereken kişiye değil yanlış kişiye çizmişti.

.......Kızamıyorum Onura