Roma'nın Kanı (GXG)

11

VALERIA

   Odadan bağrışma sesleri yükseliyordu. Adımlarımı hızlandırdım. Kızıl saçlı kız şilteye oturmuştu, önündeki kilime bakıyordu. Başındaki Alba ise kıza bağırıyordu. Odadaki diğer hizmetliler nefeslerini tutmuş, olanları izliyordu. 

Alba bağırarak kıza yürümeye devam etti. Bir süre daha oturduktan sonra kız dayanamadı, ayağa fırladı. Geriledim. 

Bu denli hızla kalktıktan sonra alışılmadık şekilde Alba'nın üstüne eğilip sakin, tekdüze bir sesle konuştu. Odadaki loş ışık kızın yeşim gözlerinde kırılıyordu. Kızın dengesizliği beni tedirgin ediyordu. Her an Alba'ya saldırabileceğini düşünüyordum. Uzun sarı saçları olan oğlan da ayısını düşünmüş olacak ki aralamak istercesine ikisine yaklaştı. 

Oğlanın yaklaşması ile olay patlak verdi. 

Kız müdahale edilmesine sinirlenmişti. Boğuk, histerik bir kahkaha attı. Doğruldu ve oğlana bağırmaya başladı. Alba'yı şiddetle oğlanın üstüne itti ve koşmaya başladı. Oğlan devrileyazan Alba'yı tuttu. Dövmeli kız, kızın arkasından koştu. Kızı tutup yere devirdi. Kız sadece bir şey söyledi: "Bırak." 

Bunu çok kesin şekilde söylemişti. Dövmeli kız tereddüt içinde geçen iki saniyeden sonra teslim oldu. 

Kızıl kız doğruldu, hızlıca kapıdan çıktı.

 Trabzanlardan atladım, Alba'nın yanına koştum. İtildiğinde dudağı patlamıştı. Güvence veren bir el hareketi yaptı, ayağa kalktı. Patlayan dudağına dokunup elindeki kanı yokladı. Odadaki herkes çok gerilmişti. Sarışı oğlan sitemle dövmeli kıza döndü, ardından sinirle odadan çıktı.

 Dövmeli kız arkasından bağırdı: "Aptal!" 

Eline kağıt kalem alıp köşeye geçti, agresifçe kağıdı karalamaya başladı. Alba'ya ne olduğunu sormak istiyordum. Gergin kadına yaklaşamadım.

 Kilime oturup öylece etrafın durulmasını beklemekten başka çarem yoktu.

 Bir süre sonra Shani odaya girdi. Kilimde yanıma çöktü. Kulağıma eğilip fısıldadı: "Akşam bulaşığı bendeydi, kraliçe hala yemek salonundaydı. Yanındaki adamla konuşuyordu. Sonra mutfağa aniden şu kızıl saçlı kız daldı. Delirmiş gibiydi, görmen lazımdı. Bulaşıkçı kadını devirip salon kapısını açtı. Sonra peşinden mutfağa üç muhafız daldı. Biri geçerken beni itti, dizimi yardım." Kanlı diz kapağını gösterdi. Konuşmaya devam etti: "Kız adamlara aldırmayıp kraliçeye doğru koştu. Tam vardı dedim ki muhafızlardan biri kızı alaşağı etti. Kız kraliçeye öyle bir bağırıyordu ki. Of, dediklerini anlayamamak çok sinirime dokunuyor. Arada sadece sormak dediğini duydum, gerisi bulamaçtı. Adamlar kızı götürürken kız kraliçeye bağırmaya devam etti. Kraliçenin suratını görmeliydin. Bir garipti."

 Derin bir nefes verip kafasını arkaya attı. "Sanırım deli kızı zindana kapattılar. Öldürseler yeridir. Kraliçe fazla yumuşak." 

Kraliçenin gözlerini o gece görmüştüm. Kraliçe yumuşak değildi. Kraliçe kafese tıkılması gereken vahşi hayvandan başka bir şey değildi. 

Gözlerindeki ifade, ateş; iblisinkinden farklı değildi. 

"Hayır. Aksine, o kadın şeytan." Shani'nin gözleri hayretle açıldı. Sertçe omzumu itti. Fısıldayarak: "Sessiz ol. Kimin dinlediğini asla bilemezsin. Şu çeneni biraz tutmayı öğren Nou." dedi. Geri fısıldadım: "Açık açık söylensin veya söylenmesin, bu o kadının şeytan olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Bana nasıl baktığını görmeden bilemezsin."

 Shani hayal kırıklığına uğramış gibi yüzüme baktı, önüne döndü. Aramız da bu kadar şey yetmiyor gibi gerilmişti. Yan yana somurtarak oturuyorduk. Buzu çözmek isteyerek sordum:"Marwa ve Zuberi nerede?"

 "Marwa'ya balık ayıklama görevi verildi, hala mutfakta yarın için balık ayıklıyor, Zuberi'yi ben de bilmiyorum. Bugün gördün mü hiç?" Başımı salladım.  Kızın peşinden giden sarışın oğlanı hatırladım. Shani'ye oğlanı görüp görmediğini sorduğumda hayır dedi. Tüm hizmetliler ayrı bir yere dağılmıştı, odada sadece yeni alınma erkek çocukları ve biz vardık. Sıkılmıştım.

 Hava almak için dışarı çıkmayı önerdiğimde Shani yürüyecek halinin olmadığını söyledi. Tek başıma bahçeye çıktım. Çınar ağacını geçtim, havuza kadar yürüdüm.

   Aniden inleme sesi ile durdum. 

Solumdan, çalılıkların arasından geliyordu. Kısık sesi tekrar duydum. Çalılıklara bakmak ile hiçbir şey olmamış gibi odaya gitmek arasında gidip geliyordum. Odaya gitmek daha akıllıca bir seçimdi. 

Tam yürümeye başladım ki tekrar iniltiyi duydum, ses tanıdıktı. Anladığım an çalılığa tereddütle yaklaştım."Zuberi?"