Saga Mistrzów

| Sezon 14 - Rozdział 59 |

– Dlaczego dopiero teraz? – zapytała po chwili, wlepiając w niego pytający wzrok.

– Twoja moc jest o wiele silniejsza niż ci się zdaje. Empaci wprawdzie nie władają ogniem, lodem czy piorunami, ale władają potężną mocą, jakie są uczucia. Dzięki nim możesz odzyskać to, co stracone dla pamięci, a także odkryć to, co jest niewiadome. Wystarczy ci głębokie źródło wspomnień związane z tym, co chcesz odnaleźć. – odpowiedział Wu, lecz ta ponownie zmarszczyła brwi, patrząc na niego w niezrozumieniu.

– Chyba nie rozumiem..

Słowa Wu ani trochę nie składały się w całość, a ona domagała się odpowiedzi.

– Mam na myśli to, że gdy pokazałem ci zdjęcie twoich rodziców, sam o nich pomyślałem. Widocznie mój ból po ich stracie był na tyle silny, byś mogła wykreować ich wspomnienie, które istnieje w osi czasu. – ciągnął dalej Wu.

– Ale co to ma do sprawy z Amber? Z tym, że męczą mnie koszmary o niej? I czemu dopiero teraz mówisz mi o rodzicach? Czemu kazałeś tyle na siebie czekać w tej okropnej krainie? Nie mogłeś mnie zabrać stamtąd od razu?

Niemal obsypała go pytaniami, czując jak jej emocje rozchodzą się po całym ciele.

– Przeprosiny nie są w stanie wynagrodzić ci czasu i krzywd, które cię tam spotkały. Wiem to. – zaczął Wu, a w jego głosie mogła wyczuć gorycz, jak i prawdę. – Szukałem cię, Izira, ale za każdym razem jak używałem herbaty podróżnika, ta wysyłała mnie do każdego innego miejsca, niż Kraina Oni i Smoków. Nie mam na to wyjaśnienia. Mogę jedynie sądzić, że Pierwszy Mistrz Spinjitzu, czuwający nad losem każdego z nas nie chciał, żebym cię wtedy znalazł. Czekałaś na kogoś, kto będzie w stanie udźwignąć twój temperament.

Pokiwała lekko głową, powoli go rozumiejąc, choć niekiedy jego słowa były jak niepasujące elementy układanki.

– Trafiłam na Cole'a..

Mistrz skinął jej głową i kontynuował.

– O rodzicach chciałem ci powiedzieć już dawno, ale zawsze coś się działo. Nigdy nie było na to czasu, chociaż wiedziałem, że czekałaś na odpowiedzi. Sny z Amber mogą cię męczyć dlatego, że jesteś odbiorcą wielu uczuć skierowanych w jej stronę. Zwłaszcza po tym nagraniu. Wszyscy są myślami przy Amber, choć nikt o tym nie rozmawia. Możliwe jest, że to Amber chce się z tobą skontaktować, a ty to odczuwasz w postaci snów. Chce ci coś przekazać.

Izira przygryzła wargę, nie wiedząc co ma tak właściwie powiedzieć.

– To dużo informacji naraz. – stwierdziła po dłuższej chwili ciszy, podczas której ściskała w dłoni zdjęcie rodziców.

– Wiem, Izira, dlatego chyba zwlekałem z tą rozmową, chociaż wiedziałem, że kiedyś będziesz musiała się dowiedzieć o twojej mocy. Możesz być potężniejsza nawet od Lloyda. Moc Empatii nigdy nie została poruszona przez mojego ojca. Nie potrafił się jej nauczyć. W dodatku twoja część Oni zdaje się podsycać twój żywioł. To jest coś, co jest darem, a takie dary trzeba chronić. Wiążą się one z dużą odpowiedzialnością.

Przez moment pomiędzy nimi zapanowała kolejna cisza. Izira kolejno przetwarzała jego słowa, jak gdyby próbowała wyciągnąć z nich jakąkolwiek logikę.

– Czyli twierdzisz, że dzięki mojej mocy mogę w jakiś sposób zbliżyć się do Amber? – podsumowała jego wypowiedź.

– Z odpowiednim źródłem, tak. – odparł, podając jej skrzynkę, którą zachował specjalnie dla niej. – Niekoniecznie musi być to konkretna podpowiedź, to zawsze są domysły, ale może zobaczysz co robi, gdzie jest lub gdzie była. Warto próbować. Potrzebujemy źródła.