တီ....တီ...တီ
အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြောင့် မြိုင်သည်ဖတ်လက်စ စာအုပ်လေးအားချကာ ခြံရှေ့သို့ထွက်လာလေသည်...။
"ဖူးပွင့်.."
"မမ အိမ်ထဲမခေါ်တော့ဘူးလား"
သျှား၏ခနဲ့တဲ့တဲ့စကားကြောင့် မြိုင်သည် တံခါးဖွင့်ပေးရန် အသိဝင်လာလေသည်...။
"မတွေ့တာတောင်ကြာပြီနော်"
"ဟုတ်တယ် သျှားစဉ်းစားစရာလေးတွေရှိနေလို့လေ"
"အော်...ဒီအတောအတွင်း အဆင်ပြေရဲ့လားဖူးပွင့်"
"သျှားလို့ပဲခေါ်ပါမမ ဒီကစပြီးဖူးပွင့်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး သျှားလို့ပဲပြောင်းခေါ်ပေးပါ"
"ဟုတ်ပါပြီ သျှား..."
"ဘာလို့ဒီအိမ်မှာလာနေတာလဲမမ"
"အော် ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး မြိုင်လဲလက်ထက်တော့မှာဆိုတော့ ဒီအိမ်နဲ့နေသားကျအောင်ရယ် နောက်ပြီးနှောင်းတို့လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင် ဒီကိုပြောင်းလာလိုက်တာ"
"ကိုသူရိန်တို့ လက်ထက်ပွဲပြီးကတည်းက မတွေ့ဖြစ်တာကြောင့်မလို့ထင်တယ် မမကပိုလှလာတယ်"
"သျှားထင်လို့ပါ တို့ကအရင်ကတည်းက ဒီအတိုင်းပဲကို"
"မင်းကငါ့အိမ်ကို ဘာလာလုပ်တာလဲ!!"
"မောင် ကားသံလဲမကြားပါလား"
"မောင့်ကားပျက်နေတာနဲ့ မောင့်အလုပ်ကဝန်ထမ်းကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်လို့ပါ အဲ့ကြောင့်အန်တီကားသံမကြားရတာ"
"အိမ်ရှင်က ဧည့်သည်ကို ဒီလိုပဲဧည့်ခံတာလား"
"မင်းကဧည့်သည်မဟုတ်ဘူး ငါ့မယားကိုကြာကူလီမဲ့လူကို ငါကအကျွေးအမွေးနဲ့ဧည့်ခံရမှာလား ဟာသပဲ"
"ဟားဟားဟား အတ္တမောင် အတ္တမောင် မင်းမလဲနော် ပူလောင်လိုက်တာ ဘာလဲမင်းရဲ့အန်တီ ငါ့လက်ထဲရောက်လာမှာကိုကြောက်လို့လား"
"ဘာကွ မင်း!!!"
"တော်ကြတော့ နှစ်ယောက်လုံးတော်ကြတော့"
"ဒါပေမဲ့..သူကအရင်မောင့်ကို"
"မောင့် အပေါ်တက်တော့ မြိုင်ဘာစကားမှထပ်မကြားချင်ဘူး သျှားမင်းလဲပြန်တော့ တို့လိုက်မပို့တော့ဘူး"
YOU ARE READING
နှင်းဆီစေလျှင်
Fantasyနှင်းဆီနီတွေဆို သိပ်သဘောကျတတ်တဲ့အချစ်ရယ် မင်းသာကြည်ဖြူရင် မင်းခြေဖျားအောက် ကိုယ်အရာခပ်သိမ်းခဆင်းပါ့မယ် ရှင်ကွဲလဲမကွဲချင်သလို သေကွဲလဲမကွဲပါရစေနဲ့ မင်းမရှိတဲ့အိမ်ဟာအဓိပ္ပာယ်မဲ့သလို မင်းရှိတဲ့အရပ်ဟာ ကိုယ့်ရဲ့နွေးထွေးရာ အိမ်ငယ်လေးတစ်လုံးပါ မင်းသာကြည်ဖြ...
