Part 30ပြီးခဲ့သည့်လအနည်းငယ်တွင် အထူးတို့အိမ်ကလေးဟာ အထီးကျန်၍ ခြောက်ကပ်သွားသလိုဖြစ်ပေမယ့် အခုတော့ အနည်ထိုင်ကာ နေသားကျလာသည်ဟု ဆိုရမည်။
ဖေဖေ အထူးနဲ့ ဒေါ်လေးဝါတို့သုံးယောက်သာ ကျန်နေခဲ့ကာ အရင်လို ဆူညံပွတ်လောရိုက်သည့် အသံတို့မရှိတော့ပေ။
စစတုန်းက အထူးသည် တစ်ဖက်ခန်းက အိပ်ခန်းထဲမှာ လွမ်းသောစိတ်၊ သတိရနေသောစိတ်တို့နှင့် နေသားမကျနေသောစိတ်ကြောင့်နှင့် သူအငွေ့အသက်၊ သူ့ပုံရိပ်၊ သူ့လှုပ်ရှားမှုတို့ရှိခဲ့သော အခန်းမှာ ဝင်ဝင်အိပ်နေတတ်ပြီး အခုတော့ ထိုအခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပြီး သော့ခတ်ထားလိုက်သည်။
အထူးတို့ဆီကို တစ်ခါလာသွားသည်ဟု ဒေါ်လေးဝါကပြောသည်။ ထိုတုန်းက အထူး အိမ်မှာနေချင်စိတ်မရှိ၍ ဖေဖေတို့၏ ခရီးသွားကားနှင့် လိုက်ပါသွားပြီး ဖုန်းလုံးဝမသုံးတာကြောင့် မသိခဲ့။ အထူး ဖုန်းလုံးဝမသုံးတော့ အထူးနှင့်အဆက်အသွယ်မရသော်လည်း ဖေဖေနဲ့ တစ်ခါတလေတော့ အဆက်အသွယ်ရှိပုံ ရသည်။ ဖေဖေကတော့ အထူးကို ထိုအကြောင်းတို့မပြောပြသလို အထူးလည်း မမေးဖြစ်။
ကျောင်းပိတ်သည့်အချိန်မှာ အသည်းကွဲခြင်းဝေဒနာကို ကုစားရန်အတွက် အကောင်းဆုံးနေရာနဲ့ ကုသခြင်းဆေးဟာ ကိုယ့်ခြံဝင်းထဲမှာပင် အချိန်ကုန်နေမိသော ကုသခြင်းပါပဲ။
ပန်းပင်ပျိုးခြင်း၊ ရေလောင်းခြင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းတို့နှင့် အချိန်ဖြုန်းနေတတ်ပြီး ဖေဖေ့ရဲ့ခရီးလမ်းညွှန်စာအုပ်တို့နဲ့သာ နှစ်ပါးသွားဖြစ်နေသည်။
ရုတ်တရက်ဆန်သော လမ်းခွဲခြင်းမှာ မုန်တိုင်းလိုပြင်းထန်သည့်အမုန်းခံစားချက်တို့ မပါနေသောလမ်းခွဲခြင်းမို့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရသွားသည့် နှလုံးသားအိမ်ကလေးဟာ အမုန်းဒဏ်ရာလို ကြီးကြီးမားမားမထိခိုက်သွားသော်ငြာ အလွမ်း၊ အဆွေး၊ သတိရခြင်းဆဲလ်တို့က တစိမ့်စိမ့်နဲ့ လှိမ့်ဝင်လာသည်နှင့်အမျှ ကွာဝေးသည့်သတ်တမ်းကြာလေ ထိုဒဏ်ရာက ပိုပီပြင်လာလေ ဖြစ်လာသည်။
YOU ARE READING
သူ့ထံသို့အပ်နှံထားသော ငါ၏ချစ်ခြင်း ထာဝရရှင်သန်စေသတည်း...
Romanceကိုကိုနဲ့ ညီမလေး ဇာတ်လမ်း