Part 38
ရန်ကုန်မိုးက အုံ့လာပြီဆိုတာနဲ့ ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး၊ နောက်ခြေတစ်လှမ်းတောင်မလှမ်းရသေးဘူး ရေသူမတို့တိုင်းပြည်ထဲသို့ ဟပ်ချလောင်းဆိုပြီး တန်းရောက်သွားရတဲ့အဆင့်ထိ မိုးရေတို့က လမ်းမထက်မှာ နေရာယူပုံက...။
ဒီနေ့ ကာစတမ်မာသုံးဦးတို့၏လိပ်စာက တစ်ခုနှင့်တစ်ခုမြို့နယ်သိပ်မကွာသဖြင့် တော်ပါသေးသည်။
မိုးစက်မိုးမွှားတို့ မျက်နှာကိုလာစင်လျှင် စက်ဘီးနင်းရအဆင်မပြေမှာဆိုး၍ လမ်းဘေးသို့တစ်ချက်သွားရပ်ကာ ကျောပိုးအိတ်ထဲကဦးထုပ်ကို အမြန်ထုတ်ပြီးဆောင်းလိုက်ကာ မိုးကာအင်္ကျီပါထပ်ဝတ်လိုက်၏။ လျပ်စစ်စက်ဘီးမို့ ပုံမှန်နင်းရတာထက် အနည်းငယ်တော့ သက်သာသည်။
လိပ်စာအရဆို ခြောက်လွှာလည်းဖြစ်ပြီး အပေါ်ထိတက်လာလို့ရတယ်ဆို၍ အပေါ်ထိသို့ အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့်တက်သွားကာ ဝန်ဆောင်မှုပေးရသည်။
အင်းလေ ကာမစမ်မာက ကလေးအမေဆိုတော့ အောက်ထိဆင်းပြီးပြန်တက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်ပင်ပန်းနေဦးမှာကိုး ဒါကြောင့် စာနာလို့တက်လာခဲ့တာ....
အခန်းဝရှေ့ရောက်လျှင် ဘဲလ်တီးရ၏။ လူထွက်လာလျှင် ပစ္စည်းပေး နာမည်စစ် ဖုန်းနံပါတ်စစ်ရသေးသည်။
“Deliခ ဘယ်လောက်ကျလဲရှင်”
“နှစ်ထောင်ပါ အစ်မ”
“ဟုတ်ပြီ.... ရော့ ညီမလေးမောနေတယ်ထင်တယ်.. ရေသောက်အုံးမလား ခဏစောင့်နော်”
“ရတယ် အစ်မ ဟီးဟီး”
“ရော့ ရော့... ”
ကိုယ်မောနေပုံကိုမြင်ပြီး သနားသွားလို့ထင် ရေတစ်ခွက်တိုက်လာတော့ ကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။ စောစောကပဲ ရေဆာလွန်းလို့ စက်ဘီးနင်းရင်း ခေါင်းမော့ပြီး မိုးရေစက်တို့ကို မော့သောက်လိုက်ရသေးသည်။
“မိုးတွင်းဆို Deliveryတွေ ဒုက္ခရောက်ရတယ်နော် ညီမလေး”
“ဟုတ်တယ် အစ်မ... ကျေးဇူးပါနော်... သွားပြီနော်”
ဒီအလုပ်က ပင်ပန်းသော်လည်း ကိုယ့်အတွက်ဝင်ငွေရနေတာမို့ မောခြင်းကို တန်ခိုးရှင်ငွေက နှစ်သိမ့်ပေးနိုင်စွမ်းရှိသည်....
YOU ARE READING
သူ့ထံသို့အပ်နှံထားသော ငါ၏ချစ်ခြင်း ထာဝရရှင်သန်စေသတည်း...
Romanceကိုကိုနဲ့ ညီမလေး ဇာတ်လမ်း
