PART 47
ဒီနေ့က အထူးတို့မိသားစုသည် အထူးတို့အိမ်ကိုပြောင်းလာကြသည်။ ဖေဖေမရှိတော့သည့်နောက် အထူး ထွက်ပြေးသွားသည့်နောက် ငါးနှစ်အကြာမှ ပြန်လာကြရသည်။
ကစားကွင်းမှာရှိနေသော သားအမိနှစ်ယောက်ကို သပိတ်သည် သခင်စံအိမ်ကနေအပြန် တစ်ခါတည်းလာဝင်ကြိုရပြီး သူတို့ငယ်ငယ်က နေထိုင်ခဲ့ကြသည့်အိမ်ဘက်သို့ သူ့ကားကို ဦးတည်မောင်းသွား၏။
ကွန်ဒိုအိမ်ကနေ မနက်ထဲက အထူးနှင့်သားရဲ့ဝေယျဝစ္စအားလုံးကိုထုတ်ပိုးပြီး ပစ္စည်းရွေ့ပြောင်းရေးကုမ္ပဏီနှင့် ချိတ်ဆက်ပြီး အပြောင်းအရွေ့လုပ်ထားကြ၏။
ဝမ်မှာ ဆက်နေပါဟုပြောဆိုပေမဲ့ ကိုကိုက ကလေးကို ခြံကျယ်ကျယ်နှင့် ပေးဆော့ကစားစေချင်တယ်ဆိုသော အကြောင်းပြချက်ပြလာတော့ ဝမ်ရော အထူးမှာ ဆက်မပြောတော့...
တော်ဝင်လေး၏အဖေက နေဓူဝံပါဟု ဝမ်နှင့်အတည် ချစ်သည်းတို့ ပြောပြလိုက်တော့လည်း ဘုရား‘တ'ကုန်တော့သည်။
အထူးတို့မိသားစုသုံးယောက် ကားပေါ်ကနေဆင်းပြီး ခြံကလေးထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ လူနေနေကျအတိုင်း ဟိုးအရင်နှစ်တွေတုန်းကလို ခြံကလေးဟာ အေးချမ်းပြီးလှပနေဆဲ။ သာယာနေဆဲ။ ပတ်ဝန်းကျင်းကလည်း မပြောင်းမလဲ အရင်အတိုင်းလိုရှိနေဆဲ...
“ဝါး... အထူးလေး အိမ်လား”
“အာပုကျိ မေမေကို နာမည်တပ်မခေါ်ရဘူးလို့ ဖေဖေသင်ထားတာမှတ်မိလား သား”
“ဟုတ် ကဲ့”
သပိတ်ပြောတော့ သူ့လက်မောင်းပေါ်ချီထားသော အာပုကျိက အနည်းငယ် ဆူပုပ်သွားလေ၏။
နှစ်ယောက်တစ်ကမ္ဘာရှိစဥ်တုန်းက အာပုကျိက သူ့အထူးလေးကို ကြိုက်သလိုခေါ်လို့ရပြီး ဖေဖေရှိလာတာကနေ အခုတော့ မေမေ၊ မေမေထူးလို့သာ ခေါ်လို့ရတော့သည်။
ဒီအဖြစ်ကို အာပုကျိ မနှစ်သက်ပါ။
အာပုကျိရဲ့အထူးလေး အရင်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ဖေဖေက နောက်မှရောက်လာတာကို သူများအထူးလေးကို ဘာလို့လာလုနေမှန်းမသိ။ ဒီဖေဖေတော့ Spider Man စာမိတော့မယ်။
YOU ARE READING
သူ့ထံသို့အပ်နှံထားသော ငါ၏ချစ်ခြင်း ထာဝရရှင်သန်စေသတည်း...
Romanceကိုကိုနဲ့ ညီမလေး ဇာတ်လမ်း
