Stealing Elliot

LXIV

Sumisikat ang araw sa umagang ito nang dahan-dahang siya naglakad papasok ng hotel lobby. Tinitiyak niyang huwag lilikha ng ingay sa makinis na marbled floors ng hotel.

Siya na ang walang hiya, iniwan niya si Ranier sa hotel at mag-enjoy kasama si Elliot boung gabi. Ngayon kinakain siya ng konsensiya niya. Not just a simple guilt—but it's a guit for still harboring feelings for Elliot.

Nang marating niya ang room nila, gising niya si Ranier. Nadatnan niya ito sa tabi ng bintana. Pabalik-balik ang lakada na may madilim na ekspresyon dahil sa pag-alala.

"Where have you been?"tanong agad nito. "Nawala ka ng buong gabi, Rosette. Hindi mo alam kung gaano mo ako pinag-alala."

Huminto siya, nasa mukha ang pagiging guilty bago pinilit ngumiti. "Na-nawala kasi ako,"panakip butas niyang saad. "Naglalakad-lakad ako pero nakalimot ako ng oras pati ang daan pabalik. Ayun, I ended up staying in another hotel."

Lumambot ang ekspresyon nito. "Sana tinawagan mo ako. Hindi mo rin ni-re-reply-an ang text ko."

"Pasensiya ka na. Hindi ko na dala ang cellphone ko eh,"usal niya, lumapit siya sa binata at mabanayad na pinatoy ang isang kamay sa balikat nito. "I'm sorry. I didn't mean to worry you."

Pinag-aral muna nito ang mukha niya bago tumugon. Iisip siguro nito na nagsisinungaling siya. "Wag nang uulit iyon. You had me really scared."

Maginhawa siiyang tumango. She lied to him—another victim of her lies again. Para siyang binubugbug ng konsensiya niya.

Later that afternoon, nakatayo siya mag-isa sa gilid ng dalampasigan. Hinahalikan ng init ng araw ang kanyang balat habang nakatitig sa dagat. Minumulto pa rin siya ng nangyari sa kanila ni Elliot kagabi. She hadn't expected to see him again so soon.

Hayun, speaking of the devil... natanaw niya ang gwapong mukha ni Elliot na lumalapit sa kanya.

"Rosette,"malambing na tawag nito Huminto di kalayuan sa kanya.

"About last night..."hindi tinapos ang pangungusap at binigyan lamang siya ng madilim at seryosong titig.

Her heart skipped a beat. Gusto niyang iwasang ang pag-uusap nila, na magpanggap na walang nangyari sa kanila. Kasao nasa harap na niya. Wala siyang choice kundi ang harapin ito.

Linapit nito ng kaunti ang sario. "I'm sorry. Hindi ko sinasadyang mangyari 'yon sa atin." Huminto muna saka kamot sa kanyang batok. "We shouldn't have... you know."

"Alam ko. Pero nangyari na at aya kong magpanggap na walang namagitan sa atin." Humugot siya ng hangin. "Sana mapatawad mo na ako."

Lumutang sa alapaap ang confession niya. Lalo bumigat ang tensyon, hindi niya gusto ang nakakabinging katahimikan.

"I loved you,Rose. Matagal na kitang pinatawad,"marahan nitong tapat. "I loved you so much, and it killed me when you chose someone else."

Saka niya na malayan na tumutulo na ang mga luha niya. "Takot ako noon. Natakot ako sa ginawa ko sa'yo, pero lalo akong natakot sa pagkawala mo."

Kumirot ang mukha nito, naikuyom ang mga kamay. "Hindi ito madali,Rose. You're engaged to Ranier now. His one of my friend kaya ayokong saktan siya dahil sa pagiging makasarili ko."

"But I love you!"bulyaw niya sa nababasag na tono. "I still love you, Elliot. And I know you feel the same."

Pumikot ito na tila nasasakatan sa sinabi niya. "Rosette,you have a fiance. Ayokong sinarin ang engagaement niyo. Hindi na tayo pwedeng bumalik pa sa dati kahit gaano mo kagusto."