Stealing Elliot

LXV [END]

"How can I forget you,Rosette?"Anas niya sa sarili habang padaskol na naglalakad sa kahabaan ng hallway ng hotel.

His hand constantly tugged at his necktie, adjusting it as if the discomfort of the fabric pressing against his throat could somehow quiet the storm in his mind. Kanina pa siya pabalik-abalik na inaayos ang ang nektie.

Tatlong araw na ang lumipas nang bumalik siya mula sa Bohol, subalit, minumulto siya ng presesiya ni Rosette Valentino.He told himself he needed to stop-she's engaged, and she's marrying Ranier Gonzales soon. Kaso umaayaw ang puso niya, hindi mataggap ang realidad.

Narinig niya ang malumanay na tugtug ng musika at ingay ng pag-uusap ng mga tao nang marating ang pintuan ng venue ng kanyang birthday party at charity gala. Vente-otso na siya pero hindi siya masaya. Hindi niya pinagtuunan ng pansin ang engrandeng dekorasyon. Dire-diretso siyang pumasok.

"Why the long face,huh? It's your birthday,couz! Shouldn't you be the happiest one here?"sita sa kanya ni Auguste. His cousin approached with a smirk, holding a glass of champange.

Peke siyang ngumiti. "Marami lang ang iniisip,"asik niya sa tinatamad na tono.

"Maraming iniisip?"balik tanong nito sa nakakasuyang modo. "Ano naman kaya?"

"Hindi ano, kundi sino,"iritable niyang wika at akmang umalis pero mabilis siyang hinarangan.

"Sino?"usisa nito. Hindi niya sinagot. Umiling si Auguste sa huli, inakbayan siya. "Never mind. Yo, lighten up, you're going to ruin your own party."

He chuckled, kahit wala namang nakakatawa. Iniwan niya ang pinsan at pinatuloy ang paglalakad. Namataan niya kaagad ang pamilyar ng mga mukha ng kanyang kamag-anak, mga kaibigan at business associates. They were all there to celebrate him, but his mind was elsewhere. Inikot niya ang tingin sa kabuhuan ng venue, tumango-tango at ginawaran ng tingin ang lahat na babati sa kanya.

His father, Edmund Mallary, stood with his arm crossed, his sharp gaze never missing a beat. Beside him, his mother, Margaery,smiled warmly at him but there was a tension beneath the surface. She's still as cold as ever.

"Happy birthday,son,"bati ni Edmund. Inabot nito ang kamay at seryoso silang nagkamustahan.

"Thank you,Dad,"tugon niya sa flat na boses. Bumaling siya kanyang ina, pero hindi pa siya nagkapagsalit ay sinalubong siya nito ng yakap. Once in the blue moon itong yumakap pero nakaramdam siya ng kakaiba ngayon. Tila ba gusto siyang payagan ng ina niya na gawin ang gusto niya. Her warm hug soothes his heart. Sana hindi siya mali sa kanyang hinala.

"Happy birthday,My dearest son,"anas nito sa tenga niya. "Pero... kailangan natin mag-usap."

Simula noong araw hindi na sila formal na nag-usap pa. Nagka-opurtonidad ang mga magulang niya. Fine. Tungkol naman ito sa babae niya.

Humiwalay siya sa kanyang ina. Binuka niya ang bibig para magsalita pero inunahan siya ni Edmund. "Elliot, we've been patient with you. We've supported you throug everything,but you decision lately..."

"Yeah, I know. I was deceived by a woman I love and you were thinking that she's the reason I annulled the marriage engagement,"he snapped. Tinaas niya ang isang kilay. Kumuha ng chamapagne glass sa dumaang waiter.

"What were you thinking? You were reckless. You allowed yourself to fall for someone who lied to you, someone who used you. Rosette Valentino isn't the kind of woman you should be involved with,"mahabang litanya ng tatay niya. Nangilid ang galit sa kanyang mga mata. Kaarawan niya ngayon pero pagsesermon naman ang ginagawa sa kanya ng dalawa.

Hindi naman mali ang sinabi ng ama niya. Rosette lied, manipulated him, and yet-he couldn't shake his feelings for her.

"I don't expect you to understand. Hindi rin ako naging masaya sa nangyari. Alam ko nagkamali ako pero minahal ko siya. Despite everything, I still care about her,"pranka niyang turan.