Little sister Horan

Save

* Julia's pov *

Na, wat ongeveer 10 minuten leek te zijn, ga ik zitten in een steegje. Alweer in een steegje. Wat heb ik met steegjes? Ik kijk om me heen, maar zie dat dit gewoon een donkere straat is en verder niet zo erg als de vorige keer.

Dan trek ik mijn knieën op tegen mijn buik aan, verberg mijn hoofd en sla dan mijn armen erom heen. Meteen beginnen de tranen, die nog geen een moment zijn gestopt, harder te stromen. Ik had nooit met Niall mee moeten gaan, ik had naar Niall moeten luisteren en nooit wat met Liam moeten beginnen. Ik ben ook zo stom. Ik heb papa en mama al een hele tijd niet meer gezien, de laatste keer was toen mama nog zo ziek was.

Ik zucht en hef mijn hoofd op. Ik weet wat ik wil. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak, die Godzijdank niet thuis lag en bel.

'Hey schatje, hoe is het met je?'

'Hoi Pap, ik wil naar huis. Ik wil hier niet langer meer zijn.'

'Maar waarom dan? Je bent toch met de andere en je bent helemaal in Australië.'

'Ik wil weg van de andere en van hier. Ik wil naar jullie, Pap. Ik had nooit mee moeten gaan met Niall.'

'Meisje, stop is met huilen. Wij kunnen er nu niet zoveel aan doen om je naar huis te krijgen. Ga is rustig naar Liam, die kan je wel helpen.'

'NEE! Ik wil niet meer naar Liam, nooit meer. Alsjeblieft haal me hier weg.'

'Uhm, het enige wat we kunnen doen is een vlucht terug boeken.'

'Ja, alsjeblieft doe dat. Ik wil terug naar Nederland papa.'

'Is goed, lieverd. We doen ons best. Dan moet jij alleen de ticket nog uitprinten.'

'Oké. Wanneer is de vlucht?'

'Morgenochtend.'

'Maar.. ik kan niet meer terug naar het vakantiehuis.'

'Waarom niet?'

'Omdat ik ben weggelopen en ik weet niet waar ik ben.'

'JULIA?! WAAROM BEN JE WEGGELOPEN? Ik bel je broer.'

'Nee, papa. Niet do...'

'Shit!' Roep ik uit en gooi mijn telefoon op de grond. Ik verstop mijn gezicht weer tussen mijn knieën en armen. 'Waar moet ik nou heen?' Snik ik zachtjes. Papa is nu Niall aan het bellen, ze gaan me sowieso bellen en vragen waar ik ben. Ze gaan me sowieso vinden. Zou ik weglopen? Of kan ik beter heer blijven? Ik heb geen geld mee en ik moet eten en ergens kunnen slapen. Misschien moet ik maar terug lopen, de weg die ik tenminste nog weet. Ik heb echt geen idee waar ik ben.

Ik kijk naar mijn telefoon die ik op de grond had gegooid als die af gaat. Het is Niall. Ik zucht en druk hem weg. Ik wil niet met hem praten. Toen ging mijn telefoon weer, Liam.

'Uh no way asshole.'

Weer druk ik hem weg. Mijn scherm is helemaal gebroken. Louis belt, ook geen zin in. Dan belt Zayn. Ik twijfel of ik wel op moet nemen, maar ik doe het toch. Met Zayn wil ik wel praten.

'OMG JULIA! EINDELIJK JE NEEMT OP!' Roept Zayn.
'Is dat Julia? Geef der alsjeblieft aan mij!' Hoor ik Liam op de achtergrond.

'Zayn, wil je me alsjeblieft van de speaker afhalen. Ik wil liever niet met de andere praten en al helemaal niet met Liam.'
Er steekt wat in mijn hart als ik dat zeg. En vooral niet met Liam. Ik dacht dat ik dat nooit zou zeggen. Maar dat wil ik nu echt even niet. Door hem zit ik hier nu zo. Hij had heel anders op kunnen reageren.