Little sister Horan

'Julia?'

* Julia's pov *

'Ben je er klaar voor?' Vraagt Zayn als we voor de deur staan en me goed bekijkt.

Ik schud mijn hoofd.
'Nee.' Zeg ik en ik lieg niet. Ik ben er echt niet klaar voor. Zayn zucht diep. Ik kijk hem bang aan.
Hij legt zijn handen op mijn schouders en kijkt me diep in mijn ogen aan.

'Luister, het gaat niet goed met jou én ook niet met Liam. Er is iemand die de eerste stap moet zetten. En diegene ben jij nu. Eerst was Liam dat, maar nu niet. Het is nu of nooit.' Zegt Zayn.

Ik kijk naar boven, naar het raam waar Liam's kamer zit. Waar ik ook ooit is heb gezeten, heel vaak.
Ik zucht.

'Oké.' Fluister ik onverstaanbaar.

'Het komt goed.' Zegt Louis als ik naast hem kom staan als hij de deur opent.
Ik loop achter Louis aan het huis in, het huis dat ik maar al te goed ken.

Ik voel een zacht kneepje in mijn schouder van Zayn, wat me gerust moet stellen, maar wat het niet doet.

Als we dichterbij de woonkamer komen, hoor ik allemaal stemmen. Ik draai me om en kom dicht voor Zayn te staan.

'Ik kan dit niet.' Zeg ik.

'Jawel, dat kan je wel.' Hij draait me om en duwt me, maar dan ook echt letterlijk, duwt hij me de woonkamer in.

Meteen sta ik stil als ik iedereen op de bank zie zitten. De hele kamer is stil. Totdat Niall begint te gillen en als een idioot op me af komt rennen.

'ZUSJEEEEE!' Gilt hij in mijn oor als die me in een knuffel trekt. Ik grinnik.

'Hey Niall.'

'Ik heb je zo gemist.' Zegt hij.

'Ik jou ook heel erg, Niall.' Hij trekt zich terug uit onze knuffel en kijkt me aan.

'Hoe gaat het met je?' Meteen verandert de blik in zijn ogen van blijheid, naar bezorgdheid.

'Goed.' Zeg ik en slik een brok in mijn keel weg.

'Mooi zo.' Zegt Niall vreemd als hij me los laat. Waarschijnlijk heeft die het door dat ik lieg.
Ik glimlach snel naar hem, tot ik ineens armen om me heen voel.

Ik kijk verbaasd om me heen en zie iedereen om me heen staan. Niall, Harry, Zayn, Louis, Indigo, Nina, Johanne en Perrie. Wat heb ik dit toch gemist. Een glimlach ontstaat op mijn gezicht.

'Ik heb jullie zo erg gemist.' Zeg ik.

'Wij jou ook.' Zegt Perrie.

Als iedereen me los heeft gelaten, geef ik ze allemaal nog een aparte knuffel.

'Ulia!' Hoor ik een klein stemmetje.

Ik draai me om en zie Jade verbaast op de trap staan.

'Jade!' Zeg ik als ik op me hurken ga en mijn armen voor haar spreid.
Meteen grijpt ze haar kans, rent ze op me af en slaat haar kleine armpjes om mijn nek heen.

'Uuhm, zullen we maar is naar boven gaan?' Vraagt Zayn.

Ik kijk op en zie hem ongeduldig wachten, net zoals de rest. Ik laat Jade los en ga rechtop staan. Meteen komen de zenuwen, die even waren door de bekende gezichten, weer heel erg terug.

'We gaan met je mee.' Zegt Niall die zijn arm om me heen slaat en me zo langzaam naar boven duwt. Ik wil tegen trappelen, maar het lukt me niet. Ik voel me verdoofd, alsof mijn lichaam niks meer zelf kan. Alsof het gewoon doet wat anderen zeggen.

Ik ga stil staan bij de tweede deur van rechts. Ik kijk er versteend naar.  Deze deur, achter deze deur zit Liam. Achter deze deur zit de kamer die ooit van mij en Liam was. Ik kijk Niall bang aan, maar hij geeft me een  knipoog. Als iedereen doodstil is, klinkt er geluid uit de kamer. Een gitaar en een stem.