Little sister Horan

'Liam.'

* Liam's pov *

Ik zit gitaar te spelen op mijn bed en begin zachtjes mee te zingen, totdat Harry in een keer voor me staat. Hij komt naast me zitten, dus leg ik mijn spullen aan de kant en kijk hen afwachtend aan.

'Hoe gaat het?' Vraagt Harry met medelijden in zijn ogen. Meteen stromen de tranen weer uit mijn ogen.
'Slecht.' Huil ik. Harry slaat zijn armen om me heen en laat me uithuilen.

Ik mompel wat als hij me overeind trekt. Ik wil niet opkijken. Ik verberg mijn gezicht nog dieper in zijn borst, totdat ik iets vreemds hoor.

'Hey.' Hoor ik zachtjes. Even denk ik dat ik het me verbeeld heb, dat ik die stem gewoon in mijn hoofd hoor, maar toch wil ik kijken. Gewoon even voor de zekerheid.

Ik hef mijn hoofd op en kijk naar het gedaante dat aan de andere kant van het bed staat.

'Julia?' Vraag ik nerveus. Nee, dat kan niet. Waarschijnlijk verbeeld ik het me weer, zoals laatst. Toen dacht ik dat ze naast me lag. Ik wrijf in mijn ogen, maar het gedaante staat er nog steeds.

'Julia?' Vraag ik twijfelend.

'Liam.' Hoor ik. En nu weet ik het zeker. Het is Julia. Ze staat gewoon hier.

'Julia!' Roep ik en ik ren op haar af. De twijfels zijn weg. Het kan me niks schelen of ze nu wilt dat ik haar knuffel of niet.
Ik til haar op en draai een rondje. Daarna zet ik haar voorzichtig neer.

Tranen stromen ook over haar gezicht. Ik kijk haar even aan, diep in haar ogen. Haar ogen vol met tranen, verdriet, maar ook blijdschap en ik zie een klein sprankeltje in haar ogen. Die, toen ze weg ging, helemaal verdwenen was. Ik slik even en trek haar dan in een knuffel, dicht tegen me aan.

'Liam.' Snikt ze. Even ben ik bang dat ze gaat zeggen dat ik haar los moet laten, maar toch antwoord ik.

'Juul.' Zeg ik.

De reactie die ik krijg is echt niet te geloven. Meteen fladderen er duizende vlinders door mijn buik heen als ik de woorden uit haar mond hoor komen.

'Ik heb je zo gemist.' Zegt ze.

Mijn hart bonst zo wat uit mijn borstkast naar die 5 woorden.

Meteen versterk ik mijn grip en duw Julia nog dichter tegen me aan. Ik laat haar niet gaan, niet nog een keer.

'Ik heb jou nog meer gemist.' Zeg ik en samen huilen we weer verder. Ik voel hoe mijn schouder langzaam nat wordt door Julia's tranen en dat ik haar haren ook nat maak. Maar het maakt me niet uit. Ik heb Julia eindelijk na 3 of 4 weken weer in mijn armen. Ik heb dit zo gemist.  Ik heb haar zo gemist.

Ik ruik aan haar haren en glimlach door mijn tranen heen. Ik verplaats mijn gewicht van mijn linker naar me rechterbeen, steeds weer opnieuw, zodat we waggelen.
Het voelt zo goed. Ik heb eindelijk mijn meisje terug.
Nou, ik weet niet of het mijn meisje nog wel is. Maar nu ze hier is, hadden de anderen misschien toch wel gelijk.

Ze houdt van me, anders was ze hier niet naar me toe gekomen. Toch?

Na ongeveer 2 minuten kijk ik pas op, maar laat Julia niet los. Ze snikt nog steeds heel zachtjes, dus ik wrijf met mijn hand ritmisch over haar rug heen.

Als ik voor me kijk, zie ik iedereen in de deuropening staan, met hun mobieltjes. Dan dringt het tot me door. Ze zijn foto's aan het maken, zij hebben ervoor gezorgd dat Julia nu hier is, dat ze nu in mijn armen is. Zij hebben dit allemaal bedacht.

'Dit was het plan van jullie, of niet?' Vraag ik.
Julia trekt zich uit mijn armen en meteen heb ik een leeg gevoel. Ik wil haar terug tegen me aantrekken. Mijn lichaam zegt dat ik het moet doen, voordat ze weer weg gaat. Maar ik doe het niet.

Ze gaat naast me staan en kijkt ook richting de anderen. Toch plaats ik mijn hand op haar onderarm. Maar dat is voor Julia dus niet goed.
Even ben ik bang dat ze mijn hand gaat wegslaan, maar ze doet juist het tegenovergestelde. Ze pakt mijn hand vast en knijpt erin.

Ik kijk naar beneden, in de ogen van Julia. Die nog steeds waterig zijn, maar nu is die sprankel veel groter geworden. Het zijn bijna de ogen van een paar maanden geleden. En ik ga ervoor zorgen dat ze weer net zo gaan schitteren als toen.

Als ik zie dat ze naar me glimlacht, ontstaat er een grote glimlach op mijn gezicht.
'Het was Louis' idee.' Zegt Harry uiteindelijk. Ik kijk richting Louis.

'Dankje. Je bent echt de beste, Lou.'
Zeg ik met een traan in mijn ooghoek.

'Geen probleem, Liam. Het was ook voor mezelf.'

Ik werp hem een vragende blik toe.

'Ik begon een beetje gek van je te worden.'

Ik grinnik.
'Sorry.'

Daarna kijk ik weer naar Juul. In haar ogen, ik kan er maar niet over ophouden. Ze zijn zo perfect.

'Sorry.' Fluister ik. Julia kijkt me diep in mijn ogen aan. Dit keer is zij degene die mij in een knuffel trekt. Ik sla mijn armen om haar middel heen.

'Het spijt me zo zo zo erg.' Snik ik weer en de tranen beginnen weer te stromen.

'Mij ook.' Hoor ik.

Ik duw Julia zachtjes wat naar achteren.

'Waarom?' Vraag ik.

'Dat ik je verliet.'

'Als ik niet zo stom deed had je dat niet gedaan. Het is mijn schuld.' Zeg ik met schuld in mijn stem.

'Het spijt me zo erg.' Zeg ik.

'Ik...ik.' Ik word onderbroken door Julia's lippen op de mijnen. Het duurt me even voordat ik realiseer wat er gebeurt. Dan relax ik en reageer ik terug. Ik versterk me grip nog meer. Ik hoop dat ik haar geen pijn doe. Ik wil haar nog dichter tegen me aan trekken, maar helaas is dat niet mogelijk.

Julia is degene die terug trekt. Onze ogen kruizen elkaar en we glimlachen.

'Ik...ik..'

'Ik hou van je.' Zeg ik.
'En ik ga ervoor zorgen dat jij net zoveel van mij gaat houden als je eerst deed.'

'Maar Liam, ik...'

'Sst, vertrouw me.' Zeg ik als ik haar weer in een knuffel trek.

'Ik verpest dit niet nog een keer.'
_________________
Yayyy

Weer een update :)

Ik voel me echt zwaar kut dus ging ik update. Ik hoop dat jullie het leuk vinden Ookal is het een beetje kort.

All the love. J