Little sister Horan

Wow

* Liam's pov *

Ik doe de tv uit en kijk dan naar Julia naast me in bed. Ze ligt al heerlijk te slapen. Ik kan het nog steeds niet geloven. Ze is gewoon zwanger.
Ik voel me zo blij. Ik had dit gevoel nooit verwacht. Al helemaal niet omdat het zo onverwachts is. Toch voel ik me zo trots.
Mijn kindje zit nu gewoon in haar buik.
Mijn eigen kindje.

En ook ben ik blij dat het van mij is. Dan weet ik tenminste dat ze niet met iemand anders het bed is ingedoken in de tijd toen het slecht met ons ging.
Anders zou ze niet zeker weten.

Ik ga rustig liggen en sla mijn arm om Julia heen, om er zeker van te zijn dat ze zo dicht mogelijk bij me is en niet weg kan gaan.

Toch ben ik heel bang dat het verkeerd gaat.
Ze is dus al 3 maanden zwanger. 3 maanden geleden ging het veel slechter met Julia dan nu. Wat als het kind niet gezond is, omdat Julia toen niet gezond leefde?

'Juul?' Vraag ik voorzichtig.

'Mmm?'

'Ben je al naar een dokter geweest?'

Meteen opent Julia haar ogen en gaat rechtop zitten als ze ziet dat ik haar serieus aan kijk. Ik volg haar voorbeeld en ga ook rechtop zitten.

'Nee, want ik weet het nog niet lang en ik wist echt niet wat ik moest doen.' Zegt ze als ze naar beneden kijkt.

'Hey, je hoeft je niet schuldig te voelen ofzo. Hoelaat is het?'

'7 uur in de ochtend.'

'Dan bellen we zo over 2 uurtjes de dokter op of we langs kunnen komen, oké?'

'Wat waarom?'

'Omdat je al 3 maanden zwanger bent en we moeten weten of het wel goed gaat met het kindje. Want je was 3 maanden geleden niet zo goed bezig als nu.'

'Ow.' Is het enige wat ze zegt als ze weer mijn blik ontwijkt. Daar moet ze echt mee ophouden.

'Ik zorg ervoor dat niemand van de fans of paparazzi erachter komt. Dat Paul er staat met een busje en dan zeg ik gewoon tegen hem dat ik naar de dokter moet, omdat ik me niet zo lekker voel.'

'En de rest?'

'Die kunnen we het vertellen.'
Meteen zie ik Julia met grote, bange ogen naar me kijken.

'Of we vertellen ze niks.' Zeg ik er snel achteraan.

'Nee, alsjeblieft niet.'

'Waarom niet?'

'Ik weet niet. Ik ben er denk ik nog niet echt klaar voor. Ik wil niet dat iedereen het weet, ik ben zelf nog geen eens aan het idee gewend.'

'Dat snap ik, maar we moeten het binnenkort toch wel vertellen anders zien ze het zelf wel.' Zeg ik als ik weer naar Julia's buik kijk.

'Het is raar weet je. Jij weet het al 2 weken en je bent er nog niet klaar voor dat mensen het weten. En ik weet het pas een paar uur en ik wil niks liever dan het van de daken af schreeuwen.'
Ik glimlach als Julia ook naar mij glimlacht.

'Maar als jij er nog niet klaar voor bent, dan wacht ik wel tot je wel zover bent.'

'Thanks, Liam. Het spijt me dat ik zolang gewacht heb.'

'Geeft niet. Ik denk dat dit echt het perfecte moment was geweest. Als je het eerder had verteld, had ik geen idee hoe ik toen zou hebben gereageerd.'

Toen bleef het een tijdje stil, een hele fijne stilte. Totdat er een deur open ging.
Niall. Shit. Gedraag je normaal, Liam.

'Hey Jongens.'