Little sister Horan

I Just can't live without you

* Louis' pov *

Ik loop naar beneden en zie Johanne in de woonkamer, op de bank zitten.

'Hey.' Zeg ik zachtjes met een glimlach.

'Hey.' Zegt ze en ze kijkt weer naar de tv. Ik pak de afstandsbediening van de tafel en zet de tv uit.

'Hey, wat doe je?' Vraagt Johanne een tikkeltje geïrriteerd.

'Ik wil even met je praten.' Zeg ik serieus. Meteen verandert haar gezicht naar verdrietig zodra de woorden uit mijn mond zijn.

'Wat is er dan?' Vraagt ze heel zachtjes, net verstaanbaar.
Ik pak haar handen vast en kijk recht in haar mooie ogen. De ogen waarop ik nog steeds gek ben.

'Liam vertelde me dat hij je zag huilen en hij vertelde me ook jullie gesprek.'

'Ow.'

'Nu moet je niet boos zijn op Liam. Hij deed het alleen om ons tweeën te helpen.'

'Weet ik.'

'Wat zit je zo dwars?'

'Nou, gewoon Hoe jij de laatste paar dagen doet.' Zegt ze een beetje kortaf.

'Het spijt me. Ik weet dat ik de laatste paar dagen niet zo als normaal doe, maar ik heb er een reden voor. Ik had het gevoel dat je me minder leuk vind dan eerst. Ik was bang dat je me ging verlaten, net zoals Julia bij Liam deed en dat wil ik niet. Ik wil je niet kwijt. En mijn manier is dan om degene waarvoor ik bang ben te verliezen, een beetje buiten te sluiten zodat het mij minder pijn doet als diegene ook echt weggaat. En dat heb ik nu dus ook gedaan en het spijt me. Ik had het niet moeten doen. Alsjeblieft, vergeef me.'

'Dat is lief, maar eigenlijk ook heel egoïstisch, Louis.'

'Uh, ja dat weet ik.' Zeg ik een beetje schrikkend van haar reactie.

'En het spijt me. Kan je me alsjeblieft vergeven, zodat we weer opnieuw en beter kunnen beginnen?'

Ik kijk Johanne afwachtend aan.

'Oké dan, maar alleen omdat ik van je hou en ik weet dat ik je kan vertrouwen. En omdat ik denk dat je beter je best gaat doen.'

'Oh my god. Dankjewel!' Ik trek haar in mijn armen, mijn meisje, in mijn armen.

'Maar je moet wel weten dat ik nooit ben gestopt met jou leuk vinden en van je houden en dat is ook nooit minder geworden.' Zegt Johanne als we terugtrekken.

Ik kijk haar glimlachend aan.

'Ik hou van je.' Zeg ik.

'Ik ook van jou, Louis.'

Ik trek der weer naar me toe en druk mijn lippen op de haren. Weer sinds een aantal dagen en het voelt goed. Ik heb dit gemist, ik heb haar gemist.
En dit keer ga ik het goed doen.

* Liam's pov *

"En het spijt me. Kan je me alsjeblieft vergeten, zodat we weer opnieuw en beter kunnen beginnen?"

"Oke dan..."

En de rest krijg ik al niet meer mee als ik het gesprek van Johanne en Louis hoor, wanneer ik naar beneden loop.

Ze geeft hem een tweede kans. Een tweede kans. Ze hoeft er geen eens goed over na te denken.

Er steekt weer wat in mijn hart.

Julia gaf mij geen tweede kans.

-Nee, maar dat komt ook omdat jij ve fouter zat dan Louis.