Little sister Horan

I was wrong

* Nina's pov *

Ik ren naar beneden om de sleutel van Liam's kamer te pakken.

'Blijf allemaal hier.' Zeg ik.

Als ik de sleutel heb gepakt ren ik weer terug naar Liam's kamer en maak zijn deur open.

Er hangt rook in de lucht en het stinkt naar vuur. Ik zie Liam op het bed liggen met zijn schouders hikkend op en neer en de tv. De tv met de stoel ernaast. Dat was dus dat geluid...

Ik kijk weer richting het bed vol medelijden. Dit kan echt niet langer zo.

'Ga weg. Alsjeblieft.' Snikt Liam.

Mijn hart breekt. Ik ken Liam nu al voor een lange tijd, maar ik ken hem als een vrolijke, super lieve, bezorgde jongen die serieus kan zijn als het moet, maar liever als een idioot rond dolt. Behalve als hij bij Julia was. Dan was hij ook gek, maar vooral bezorgd en voorzichtig met haar...

Ik loop naar het bed toe en kijk bezorgd naar de snikkende Liam. Ik heb hem geen een keer zien glimlachen vandaag, geen een keer.

Ik leg voorzichtig mijn hand op zijn rug en strijk erover heen.

'Hey, rustig maar.' Sis ik zachtjes.
'Het komt goed.'

Ik twijfel bij mijn eigen zin, maar ik moet wel iets doen. Ugh, ik ben helemaal niet goed in zulke dingen. Julia was altijd degene die iemand goed kon troosten als die verdrietig was en iemand weer aan het lachen kon maken en precies wist wat ze moest zeggen dan.

'Hey, Liam?'

Ik wacht tot die een reactie geeft, maar het enigste wat die doet zijn schokkende bewegingen en snikkende geluiden maken.

Ik haal mijn hand van zijn rug af en pak mijn telefoon. Dit kan echt niet langer zo.

'Hey?'

'Hey, met Nina! Hoe is het met je?'

'Goed, en met jou?'

'Goed hoor.'

'Waarom bel je me?'

'Ik moet echt even met je praten.'

'Ow, wat dan?'

'Nina, laat me met rust.' Snikt Liam.

'Ow, laat maar. Ik weet het denk ik al.'

'Ja, het gaat niet goed met hem, Juul.'

'Ja, maar wat kan ik er aan doen? Denk je dat het goed met mij gaat?'

'Nee, tuurlijk niet, maar...'

'JULIA?!'

Ik kijk om en zie Liam rechtop zitten, met zijn rode ogen vol tranen op mijn telefoon gericht.
Dan kijkt hij me verwachtingsvol aan.
Ik kan geen nee zeggen tegen die blik, dus geef ik mijn telefoon aan Liam, maar zet hem wel op de luidspreker.

'Nina? Is dat waarom je belde? Want dan hang ik liever op en ga ik weer verder waarmee ik bezig was.'

Ik kijk naar Liam die versteend naar de telefoon kijkt en niet weet wat hij moet zeggen. Ik zucht diep.

'Ja, maar alsjeblieft hang niet op.'

'Wat is er dan?' Zucht Julia.

'Ik zit hier nu bij Liam en hij is de hele week al aan het huilen, elke dag. Ik heb hem geen eens meer zien lachen, zelfs niet een glimlachje!'

Het is stil aan de andere lijn, er klinkt alleen maar een luide, verwarde zucht.

'Ja, maar wat moet ik...'