Why can't we be together? (Scorose)

Hoofdstuk 68: Adriana's gevecht..

ADRIANA

Huilend schreeuw ik het maar uit. Er is niks meer wat ik kan doen. Ik staar voor me uit en laat de tranen rollen. Al zit tegenover me en kijkt toe hoe ik pijn heb. In zijn ogen zie je dat hij kwaad is, maar ook weer verdrietig. Ik wou dat hij zich maar kon bevrijden en me kon redden van deze verschrikkelijke manier om te sterven. Ja, ik denk dat ik ga sterven. Niemand weet dat we hier zitten. En scorpius en Roos zitten nog gevangen dus ja... De kans is heel klein. Ook al weet ik dat Harry, Ron en Hermelien onderweg zijn naar ons. Toch is de kans klein dat ze op tijd willen zijn. Er ligt namelijk al een best wel grote plas bloed bij mijn stoel. Ik voel me ook leeglopen. Helemaal leeg lopen. Druppel voor druppel. Ik tel elk druppeltje bloed dat op de grond valt. Als de man met de blonde haren me voor de zoveelste keer snijdt en ik weer gil roept Albus opeens: "Stop ermee! Ik heb er genoeg van! Stop er nou gewoon mee! Laat haar met rust! Ik zweer als je me een kans geeft, dan vermoord ik je gewoon! Stop!" Ik zie dat de man even verrast kijkt maar die blik vervaagt al snel als hij begint te lachen. "Dwaas! Ik hou er pas mee op als ze dood is! Gewoon om jou gezicht te zien wanneer je haar dood ziet hangen van de stoel! De zoon van Potter, net zo een grote lafaard als zijn vader." Zegt hij en ik hef met heel veel moeite mijn hoofd naar voren. "Jij bent de lafaard. Jij zoekt plezier in iemand onschuldig te doden." Zeg ik zwakjes en hij kijkt me nu aan. Sprakenloos kijkt hij me aan. "Ja, jij bent de lafaard! Met je Volbloed tovenaars en heksen zijn beter. Met je stomme lange blonde haar, met je stomme tekening op je arm. Wat dat ook mag voorstellen. Echt waar.. Ik kan niet ontkennen dat ik dood ga. Maar als ik doodga heb jij dat op je geweten. Maar weet je wat, jou maakt dat toch niks uit. Dan is het één moord meer op je geweten. Wat maakt dat nou uit.. Ze is toch maar een stom modderbloedje uit een weeshuis waarvan ik haar ouders heb vermoord. Ja! Ik weet dat hoor! Stomme haarbal, je kon nog veranderen nadat Voldemort dood was. Je kon nog een normaal leven gaan leiden zoals de rest van je familie. Maar nee. Jij moest zo nodig weer zo een type zijn van: ook al is mijn heer dood, wij zijn er nog om zijn werk af te maken. Kom maar op, zoals Albus zegt. Maak mij ook maar dood. Dan heb je een heel gezin vermoord. Misschien heb je er zelfs nog meerdere vermoord. Wie weet. Echt waar... Ik ben het zat. Jou kop! Kou stem! Jou lach irriteert me echt verrot. Ofwel vermoord me nu ofwel laat je je vermoorden door ons." shreeuw ik met alle kracht die ik heb. We horen een harde knal dat komt van een deur en daarna zien we iets waarvan ik dacht dat ik toen al dood zou zijn. Ik zie Harry.. En Ron... En Hermelien..En Roos.. En Scorpius.. En wat lijkt, de ouders van Scorpius... Ik zie de mensen die ik dacht dat ik nooit meer zou zien. De pijn dringt in mijn hoofd en ik doe mijn ogen toe. Ik heb ze nog gezien... Maar nu ga ik dood....

Heeuii..
ik heb een vraagje... Willen jullie Adriana levend of dood?? Belangrijke vraag.. Hoe vonden jullie het stukje trouwens??

Grtjs PotterHeadK4Ever.. <3<3