HÜZÜNLÜ KALPLER DURAĞI (Tamamlandı)

<H.K.D.-26>

Nedenini bilmiyorum ama wattpad teknik bir arıza sorunu yaşıyor ve bu yüzden görüntü ekleyemedim. Bölüm sonundaki açıklamayı mutlaka okuyun :) iyi okumalar... vote ve yorumlarınızı bekliyorum... :)

Yazar: Meh-Pare

Bölüm:26(Yürek Acısı..)

ZÜMRA...

Elimdeki telefonu kapattığımda duyduklarımın ağırlığıyla elim telefonla birlikte yanıma düştü. Ellerim titremeye başladığında telefon parmaklarımın arasından kayıp yeri boyladı. Bahar'ın sesi hala kulaklarımda yankılanırken yüreğimde başlayan yangın bedenimin her yanını sarıyordu. Dizlerim beni daha fazla taşıyamayınca önünde durduğum koltuğun üzerine çöktüm. Yanlış duymadığıma emindim. Ne demişti Bahar ''bu hafta sonu nişanlanıyor!''

Kulaklarımdaki uğultu başımı ağrıtıyordu. Duyduklarım yüreğimi cayır cayır yakarken neden kimsenin bana bir şey söylemediğini düşünüyordum.

Yutkunmaya çalıştım, duyduklarımı hazmetmek ister gibi ancak boğazıma çöken yumrudan dolayı başarılı olamadım. Hiç mi etkisi olmamıştı, gidişimin, terk edişimin... Hadi onların olmadı peki defter... Onun da mı etkisi olmadı üzerinde. Belki de hiç okumadı bile. Fırlatıp attı. Zaten bana değer vermeyen bir insanın eline, içine kalbimi akıttığım bir defteri bırakmam saçmalıktı. Sevgiden anlamayan taş kalpli adam, üzerinde tepinip attı yine kalbimi bir kenara. Gözlerimdeki yanma ve tir tir titreyen bedenime hükmedemiyordum. Dizlerimi kendime çekip titreyen ellerimle bedenimi sardım. Başımı dizlerimin üzerine koyup içimdeki ağlama isteğini geçirmeye çalıştım. İçim yanarken sanki soğuk bir rüzgâr beni sağa sola savuruyordu. Gözümden kaçan bir damla yaşı sildim. Başımı havaya kaldırıp yerine yenilerinin gelmesini engellemeye çalışırken odanın kapısı vurulup aralandı. İçeriye giren Elif panikle yanıma gelip,

-Zümra ne oldu canım iyi misin?

Yaşlı gözlerimi ona çevirip başımı iki yana salladım. Hayır diyecek kadar bile gücüm kalmağı için.

Yanıma oturup bana sarıldığında boğazımdan bir hıçkırıklar kaçtı.

-Be..ben..-

-Şişt tamam güzelim tamam geçti. Ağlama bak misafirlerimize ayıp olacak, dedi. Bir yandan başımı tutarken diğer bir eliyle de gözyaşlarımı siliyordu.

-Ben gel..emem böyleyken.

-Tamam sen bekle ben uygun bir dille onları gönderip geleceğim, dedi ayağa kalkıp odadan çıktı.

**************************

Elif hızlı adımlarla salona döndüğünde Semih onu fark edip,

-Zümra nerede? Diye sordu.

-O biraz rahatsız olduğu için yattı. Sizden de özür diliyor, dedi Elif.

Semih ayağa kalkıp,

-Neyi var? Diye sorduğunda Enes'te ayaklandı.

-Az önce iyiydi. Birden bire ne oldu ki?

-Kötüyse hastaneye gidelim, dedi Semih tekrardan.

-Yok hastanelik bir durum değil. Kendini iyi hissetmiyormuş o yüzden yatıp dinlenecek. Malum geldiğinden beri bayağı yoğun. O da yoruldu, dedi. İki adam da başını sallayıp genç kıza hak verdiğini belirtti.

-Hadi Enes biz gidelim, yemek için teşekkür ederiz Elif. Zümra'ya iyi bak. İyi akşamlar.

Onlar evden ayrıldığında Elif ortalığı toparlayıp üzerini değiştirdikten sonra iki kupa kahveyle soluğu Zümra'nın odasında aldı.