HÜZÜNLÜ KALPLER DURAĞI (Tamamlandı)

59/2 Alıntı ve Bölüm Bilgisi

ALINTIYA GEÇMEDEN ÖNCE BU YAZIYI OKURSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM ARKADAŞLAR...

Bu ikiye ayırarak yayımladığımız son bölüm olacak diye düşünüyorum. Yada çok uzayıp sizi sıkar diye hissedersem 60. bölümü de ikiye bölüp öyle paylaşabilirim. Ama 61. Bölüm tek parça yayımlanacak ve final olacak.
Bir de şöyle bir meselemiz var! Hayalet okurlarım. Emin olun siz de kendinizi belli etseniz bir zararınız olmaz!

Gayet yararlı bile olursunuz. Hem ben mutlu olurum, size güzel güzel bölümler yazarım hem de hikayemizi daha ileriye taşımış oluruz. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin... ❤❤❤

Buraya kadar sabredip bu bilgi yazısını okuduğunuz için teşekkür ederim.
Şimdi alıntıya geçebilirsiniz...😊😊😘😘💚💚💚

¤ ¤ ¤ ¤ ¤

Yedinci ayına henüz giren minik kızı, annesine doğru gülümseyerek emekledi, yatağın üzerinde. Zümra'nın yanına ulaşan bebek, minik elini uzatıp annesinin yüzüne dokunduğu anda, genç kızın gözleri aralandı.
-Miniğim, diyerek yerinden doğrulan genç kız, bebeğini kucağına aldı. Onun pembemsi yanaklarından öptü sevgiyle.

Gözleri yatağın diğer kenarında oturan, gözlerini kırpmadan kendisine bakan Yiğit'e kaydı.
-Ne zaman geldin? Diye sordu.
Genç adam cevap vermek yerine omuz silkip karısına bakmaya devam etti.
-Yiğit?
-Neden?
-Ne?
-Neden Zümra, neden?
Genç adamın sesi, kısık ama sert çıkmıştı.

-Yiğit, sakin olur musun?
Kızını kucağından yatağın üzerine bıraktı.
-Zümra, neden kendine dikkat etmiyorsun? Kendini hiç önemsemiyorsun! Biraz da kendini düşünsen olmaz mı?
İpek Hanım beni aradığında, senin atak geçirdiğini söylediğinde, ne kadar endişelendim biliyor musun?
Hışımla yerinden kalkıp odanın içinde sağa sola yürümeye başladı hemen sonra.

-Özür dilerim, diye masumca fısıldadığında, genç adam kızın önünde durup diz çöktü.
-Dileme, özür dileme! Korktum. Hala korkuyorum. Sana bir şey olursa ben ne yaparım, kendini düşün biraz! Hadi kendini düşünmüyorsun beni, bizi düşün! Kızımızı düşün!
-Özür dilerim ben...- bir anda genç adamın kollarının arasında buldu kendini. Bedenini saran kollar öyle sıkıydı ki, sanki varlığını iliklerine kadar hissetmek istercesine...
-Sana bir şey olmasın, olmasın... Ben eve gelene kadar aklımı kaybediyorum neredeyse!
-İyiyim, iyiyim ben gerçekten.
-İyi ol meleğim, sen hep iyi ol! Diye fısıldayıp alnına bir öpücük bıraktı genç kızın.

Evet yukarıdaki açıklama kısmını okumayan sevgili okurlarım, lütfen geri dönüp orayı okuyun... Herkese kucak dolusu sevgiler...🎀🎀🎀