BEDEN

Gerçek abi

"Önce yemek yemeye gidelim." dedi Ufuk bana bakmadan. Gerçekten abim  gibiydi artık. Oda beni gerçek kardeşi olarak görüyordu.

"Yemek yemek istemiyorum, canım çekmiyor." dedim. Açtım ama gerçekten yemek yemek istemiyordum.

"Kaç gündür yemek yemiyorsun Masal? Bildiğin çöktün!" dedi sitemle 

"Sen sanki farklısın?" yaptım alayla.

"Cadalozun tekisin değil mi?" dedi gülerek 

"Evet" dedim gülümseyerek kafamı arkaya yasladım ve arabanın üstünü incelemeye başladım.

"Bugün sarhoş olmak istiyorum." dedim ona bakarak.

"Sarhoş olunca bunlardan kaçamayacaksın ama istersen olabilirsin seni eve götürürüm." dedi. 

"Kimsem yok derken cidden kimsen yok mu?" Onu tanımak istiyordum. Onu gerçekten abim olarak görmek istiyordum.

"Tek sevdiğim kişi İris'ti onun sayesinde bir de Demir işte.." dedi. Gerçekten kimsesi yoktu..

"Ne oldu peki?" Bana kısa bir bakış attı ve gülerek

"Trafik kazası." dedi. Sinirlerim bozulmuştu. Tüm sevdiklerini araba kazasında mı kaybetmişti?

"İroniye gel.." dedim fısıltıyla. Bir kahkaha attı.

"Ben üzgünüm bilmiyordum demeyen ikinci kişisin." dedi bana dönerek. Omuz silktim

"İlki kim?"

"İris'ti." dedi tekrar yola odaklanmıştı. Arabaya servis olan bir burger king'in önünde durduk. Ben ona 'napıyorsun?' gibisinden bakış atsam da o duymadığım bir şeyler servis edip yiyecekleri beklemeye koyulduk.

"Aç değilim demiştim!" diye sitem ettim ona.

"Bende değilim ama yemek zorundayız." dedi gülerek.Derin bir nefes aldım ve sesli bir şekilde verdim.Siparişlerimiz geldiğinde bizim tüm tayfayı doyuracak kadar yemek aldığını gördüm.

"Oradan ayıya mı benziyorum Ufuk?" dedim gözlerimi pörtleterek.

"Dünyaya bir kez geliyoruz. Tadını çıkar yiyebildiğin kadar ye, yiyemediklerini yiyecek biri elbet buluruz yolda." dedi ve paketlerin yarısını kendi alıp yarısını bana verdi. İkimizde paketleri açıp yemeye koyulduk. Bu gerçekten çok eğlenceliydi. Hayvan gibi çekinmeden önüme gelen şeyleri yemeye koyuldum.

"Ne yani şimdi Demir'in tüm pis işlerini sen mi idare edeceksin?" dedim ağzım dolu ve kolamdan bir yudum alırken. Yolda sağa çekmiş yemeklerimizi yiyorduk. Ben rahatlığımdan ötürü bağdaş kurmuştum. Bir patatesi ağzına atarken kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Hayır. Sadece şirket yönetimini devraldım. Diğer işleri Demir'le birlikte geride kaldı. Karanlık kısımda yönetici ölürse yerine başka lideri kendileri seçerler benim de aday olmaya niyetim yok." dedi. Isırdığım hamburgeri yutmaya çalışırken aynı zamanda konuştum

"E sen uyuşturucu kullanmıyor musun? Nasıl bırakıcaksın?" 

"İris'le seninle tanıştığımız günün ertesi günü tedavi olmaya karar vermiştik. Bu kararımızı devam ettirmemizi isterdi. Onun şansı olmadı ama ben tedavi oluyorum." dedi 

"Gerçekten mi? Bu son zamanlarda duyduğum en güzel haber!" diye cırladım arabada. Hamburgerden kocaman bir ısırık alırken başını onaylar anlamda salladı.

"Her zaman destekçinim." dedim gülümseyerek. Nasıl başarıyordu? Her şey normalmiş gibi hissetmeme sebep oluyordu.

"Gülmemiz yanlışmış gibi hissediyorum.." dedim fısıltıyla. Oda yediklerinin çöpünü bir poşete topluyordu.