BEDEN

Günaydın Cosmos

Hihiihihih yazayım mı bi mutlu bölüm? Yada karıştırayım mı ortalığı? Çok kararsız kaldım neyse :D İyi okumalar :*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Açelya'mın mezarının başında oturuyordum. Boğaz manzaralı bir mezarı vardı barbiemin.

Bir haftadır yoğun bakımın önünde durmaktan sonra yürümek ve temiz hava iyi gelmişti.

Derste çalışıyordum üstelik (KPSS'ye çalışmayan yazarın vicdanı bari kitaptaki karakter çalışsın diyerek bu satırları yazdırdı)

Yoğun bakımın önünde Efe ve Savaş ders çalıştırıyorlardı bana.

Gamze ve Şule olabildiğince yanımda oluyorlardı. Kıvanç'ın Amcası, Aras ve Ufuk işe dönmüşlerdi. Efe'nin de dönmesi gerekiyordu ama o kardeşini biran olsun bırakmıyordu benim gibi.

Yaralarım iyileşmişti ve ablamla aram çok iyiydi. Yanımda olmaya çalışıyordu sürekli artık ve başarıyordu da. Üstün körü olayları kocasına da anlatmıştı ve Barış Abi'de diğer tarafı bildiği ama uzak durduğunu öğrendik. Hatta bir şirketim olacağını öğrendiğinden ber ibana daha şakacı ve ılımlı, geleceğe dair umut vererek bakıyordu. Hilal ablam diğer ablama kaza deyip kapamıştı konuyu.

Annemse bir kere bile aramamıştı beni. Ben aramaya karar verdim. Hastanede arayacaktım bugün.

Arkamda duyduğum ayak sesiyle gelenin Savaş veya Şule olduğunu düşündüm ve gülümsemeye çalışarak arkamı dönerken konuştum.

"Merak etmeyin iyiyim ve hastaneye geleceğim birazdan." dediğimde sesim sonlarda donmuştu.

"Senin ne işin var burada? Defol hemen!" diye tısladım. Ama o Açelya'nın arkasındaki mezar taşına sırtını yaslayarak yere oturdu. Çökmüştü ve bana bakmıyordu bile.

"Rahatsız etmeyeceğim beş dakika oturup gideceğim." dedi fısıltıyla.

"O zaman ben gidiyorum." dedim ve yerdeki çantamı alıp adım attım.

"Çuvalladım Masal.." dedi sessizce

"Çıkamıyorum." diye ekledi. Durma Masal! Yürü!

"Ah neden acabaa?" dedim alaya alarak. Gözlerime öyle bir baktı ki...

Karşımda hayattan umudu kesmiş, heran intihar edebilecek biri oturuyordu. Kaç gündür uyumamıştı? İntihar etse benim için daha iyi olurdu tabi orası ayrı konu..

Ama benim aptal vicdanım ne yaptı bilin bakalım?

"O zaman bundan sonra kötü işler değilde iyi şeyler yapmayı dene? Belki Açelya seni affeder?" dedim yarı alay yarı ciddiyetle.

"Böyle olmasını istememiştim.." dedi

"Deha sevgilimi öldürmeye çalıştın!"

"Bencilim ben Masal. Şu zamana kadar kimse beni gerçekten sevmedi. Sen seversin sandım."

"Bana bunları yaparak mı?"

"Yapmak istemedim ama gözüm hiçbir şeyi görmüyordu." dedi onu affetmemi beklercesine.

"Seni affetmeyeceğim Deha. Boşuna çabalama. Eğer Kıvanç'ta ölürse kaçacak delik arasan iyi olur. Seni öldürmekten beter edeceğim." dedim tıslayarak.

"Sence şuan yaşıyor gibi miyim?" dedi alayla.

"Kardeşim öldü benim yüzümden Masal! Seni defalarca kez yıktım! Ailem. Hiç sevgi görmediğim ailem tiksiniyor benden! Sence şuan yaşıyor muyum?" dediğinde bende Açelya'nın mezarına yaslanarak yere oturdum.