BEDEN

Cosmos

Sade, samimi, az insanın olduğu, Akdeniz'i ayaklarımızın altına seren bir mekanın bahçesiydi burası.

  Güneş gök yüzünü turuncuya boyamış, Yerini aya bırakmaya hazırlanıyordu.  

  Aslında düşününce tüm yükü Güneş omuzlandığı halde kendini öve öve sergilemekten çekinmeyen Ay değil mi?  

Çoğu kişi Ay'a hayranlık duyarken Ayı görmemizi sağlayan Güneş'i unutmamızın mantığı ne?

Yerdeki rahat puflardan tekine iyice yayılmış, gün batımını izliyordum.

Mekanın içeride kalan kısmı eğlenceye başlamış ve yüksek müzikle sevişmeye başlamış olanlar olsa da, ben sakin kısımda kalıp huzuru bulmak istiyordum.

  Tabi Deha ile ne kadar huzuru bulabilirsem artık...  

Biramdan büyük bir yudum aldım ve ne yapmam gerektiğini düşündüm.

Evet böyle davranırsam tatilim bok olacaktı. Ama Deha'nın teklifine uyarsamda hem canım tekrar yanacaktı, hemde onu bağışlamış ve bu kadar kolay kurtulmuş olmasını sağlayacaktım.
Deha gerçekten kafamı karıştırıyordu.

"Ne düşünüyorsun?" Dedi en samimi sesiyle ve gülümseyerek bana bakıyordu.

"Güneşi ve ayı."

" Sana Hayatımın Ayı demek isterdim."

"Khaalesi olduğumu sanmıyorum ve senin demeni istemezdim."

"Güneşi ve Ayı neden düşünüyorsun?"

"Ay'ın kendini tüm heybetiyle gösterirken aslında tüm işi Güneş'in yaptığını ve aslında tüm ilgiyi Güneş'in alması gerektiğini düşünüyorum."

"Böyle değilde neden Ay ve Güneş'in birbirine aşık olduğunu düşünmüyorsun?"

"Çünkü o zaman daha kötü ve daha çok nefret ederim." Dediğimde kafamı arkaya atarak yeni belirmeye başlayan dolunaya baktım. Dolunay'ı severdim ama Dolunay zamanında insanların sinirli olduğunu düşünürdüm.

"Neden daha kötü ki?"

"Çünkü tüm fedakarlığı Güneş yapıyor. Kendi ışığını yansıtarak Ay'ı görünür kılıyor ve Ay gidip Dünya'ya mı uydu oluyor? Tamamen ihanet dolu!"

" Yada Güneş çok güçlü. Işığını Ay'a vererek onu değerli kılmaktan çekinmiyor  Bunu yapabilecek gücü olduğu için yapıyor. Ve eğer Ay kendisine yaklaşırsa sıcaklığından yok olacağını bildiği için Dünya'ya uydu olmasına göz yumuyor. Hiç yaklaşamıyorlar, hiç kavuşamıyorlar ama seviyorlar. Güneş hiç bıkmadan,kendi çapında sevgisini göstererek seviyor. Ayda yapabildiği tek şekilde ona kendini göstererek ve Dünya'nın gökyüzünde birlikte görünerek aşkını göstermeye çalışıyor."

Ona küçümseyen bir bakış attım ve en alaycı sesimle

"Gerçekten uzaktan aşık olabileceklerine inanıyor musun? Aşk diye bir şey yok bu hayatta."

"Hayır sadece sen doğru kişi ile karşılaşmadın."

"Karşılaşacağımı da sanmıyorum." inatçı iki keçi gibiydik

"Eee fikrimi düşündün mü?"

"Evet"

"Ne sonuca vardın peki?"

"Seni bu kadar çabuk bağışlamayacağım. Tekrar kendimi kullandırtmaya niyetim yok!"

"Seni kullanmadım ben!" diye sesini yükseltti.