BEDEN

Tatil?

"Hadi pansumana çıkalım Masal." 

"Tamam Can Bey hemen malzemeleri hazırlıyorum." 

Batikon, gerekirse diye dikiş ve bistüri, bol spanç, flaster. Tekrar kontrol edeliim..

"Gerek yok her şey hazır Masal hadi gidelim."

"Tamam Can abi." 

Evet ne yaptı ne etti yine aynı servise aldı beni Can abi. Ve tam iki ay birlikte çalıştık. Tabi her zaman kafamı dağıtmaya çalıştığımın farkında. Birde iyi olmadığımın. 

Ama beş kilo vermemin ve hiç yemek yemememin bununla alakası kesinlikle yok.

Yaz stajım o kadar sıradan, olaysız  ve çabuk geçti ki korkmadım değil. Yani kesin kötü bir şey olur mantığından dolayı...

Ve stajım yarın bitecek.Ondan sonra ne yapacağım belli değil. Bir yıl sınava çalışmam gerekiyor. Mezuna kalmanın iğrenç yanlarından biri...

Annemin yüzünü görmez olmam,kimseyle konuşmamam, yemek yememem vs etrafımdaki herkesi bunaltıyor. Ama hiçbiri bir şey yapamıyor. Açıkçası bende bu durumdan sıkılmaya başladım artık ama ne yapabilirim ki?

Bizimkilerle görüşmez, Ufuk ve Gamze ile konuşmaz oldum. Hatta toprak kokulu çocuk bile o geceden sonra gelmez oldu. Aras o gecenin ertesi günü beni öperek gitti ve kendime iyi bakmamı söyledi. 

Tabiki dediğini harfiyen yerine getiriyorum.. (çarpıldı.)

Can abi gene beni arabasıyla eve bırakırken bu sefer kaşları çatıktı.

"İyi misin Can abi?"

"Hayır Masal! Kendine hiç bakmıyorsun ve yarın son günün!"

"Ben iyiyim! Ayrıca şu staja sadece senin sayende katlanıyorum!" Arabayı sağa çekip durdurdu ve indi.

"Ne yapıyorsun?" diye peşinden bende indim

"Yemek yemeye gidiyoruz. Allah bilir sen akşamlarıda yemek yemiyorsundur." derken ben mırın kırın ediyordum o ise beni sırtımdan itekliyordu.

Bana kendime iyi bakmamı ve bundan sonra düzenli yemek yemem gerektiğini anlata anlata köfte ekmeği zorla yedirdi ve evime bıraktı.

Bense tabiki kendimi yatağa attım. Telefonum çalarken yere attığım çantamdan zar zor çıkarıp son anda kulağıma yasladım.Nefes nefese

"Alo?" dememle duyduğum ses içimin acımasına sebep oldu.

"M-Masal ben çok kötüyüm." diyen ağlayan ses telaş yapmama neden oldu.

"Ne? Ne oldu? Birine bir şey mi oldu? Ne oldu Açelya?"

"Yok, yani her şey üst üste geliyor. Annem çok hasta, babam sinirli sürekli bağırıyo ve işe gidip geç geliyo, abim eve gelmiyor geldiğinde de ful içkili ve sürekli odasında, Onur (sevgilisi) sürekli buluşalım istiyor ama annem hastayken çıkamıyorum onunla kavga ediyoruz sürekli.. Her şey çok üst üste geliyor Masal. Çok yalnızım anlatacak kimsem yok. Dışarı çıkıyorum nefes almak için bi bakıyorum çağıracak kafa dağıtacak kimsem yok. Ben çok özledim seni. Sana çok ihtiyacım var."

Duyduklarımı sindirmek için biraz bekledim.

"Açelyam sakin ol güzelim. Dur ağlama. Onurla aran düzelir. Ben annemle konuşup gelmeye çalışacağım söz. Sadece lütfen ağlama."

"Lütfen gel." Abisi yüzünden en yakınımı yalnız bırakmalı mıyım? Elbette hayır!

"Gelmeye çalışacağım." telefonu kapatıp annemin yanına gitme kararı aldım.