Now Should Be Forever

Chapter 18

[Chapter 18]

 

**Kim’s POV**

Things are getting weirder and weirder.

Feel ko lang haha. Wala na talaga. As in wala nang pansinan sa’min ni Popoy and company. It’s so annoying!

Bakit ba ganun?

Tapos ang lakas ng loob ng popoy nay an na kunin ang number ko at mag-text sa’kin ng kung anu-ano??

Siya rin siguro yung nagpapadala ng mga note sa’kin? I absolutely don’t get him! Hindi ko malaman kung naga-alala ba siya o baliw na talaga siya.

Tuwing umaga, magse-send siya sa’kin ng ”Be careful”

Dapat ba akong kiligin o kilabutan? Sarap i-taktak!!

Nagla-lakad ako pauwi sa village namin. Tuwing ganito, napapa-lingon ako sa village nina Shayne.

Ang saya naman, andun silang lahat. Talagang ako lang ang napahiwalay.

Naka-rating ako sa park sa village namin at naupo sa bench.

Sa sobrang galit ko, sinisipa ko ang kung ano mang mapa-dapo sa paa ko. Well, puro bato yun. Naka-harap ako sa gubat kaya alam kong wala akong matatamaan.

”Angry eh? Try this.” May kamay na nag-abot sa’kin ng coffee-in-can.

“Thanks.”Inabot ko na rin kahit bad mood ako. Pero dahil nga bad mood ako, hindi ko nililingon yung tao at tuloy-tuloy kong tinungga yung kape. Nerbyosa na ako. +__+

”Bakit bad mood ka yata Miss?” His voice was so gentle, it tickled my ears. Dahil don, napa-lingon ako only to see…

His gentle face. Napaka-peaceful ng ngiti niya and I can’t deny tat he’s really attractive. Maybe not as handsome as Popoy, but he’s hot >/////<. Pero tingin ko nakita ko na siya. Yata? He’s familiar. Baka kamukha lang niya yung mga korean na napapanuod ko sa TV

“Wala. Don’t mind me.”Tinapon ko na yung lata sa basurahan sa tabi ko. Napa-lingon ulit ako sa guy. Tumabi na siya sa’kin ngayon. Dun ko napansin na may scar siya sa lower neck niya. Sayang, ang kinis pa naman at ang puti! Yung tipong pang-vampire movies? Muhaha.

But it made him look even hotter.

Ano ba yan, ang manyak ko na.

“Kumusta naman ang pakiramdam mo ngayon? Did the coffee work?” He asked. Ngayon humarap na siya, I could fully see his features. >//////<

“Yeah, I guess so. Thanks!” I smiled at him. Yung kape ba talaga o yung nag-bigay ng kape? Shocks haha!

”Can I know your name Miss?”

”Ah, I’m Kim. Kimberly Joyce Tiangco. You are?”

He reached for my hand and kissed it, making me blush.

“I’m Ace. Ace Gabriel Navaza. Just call me A.G. A pleasure to meet you.”