Now Should Be Forever

Chapter 36

Kharu’s Corner:

Ayan, medyo nawawalan na ulit ako ng pan-dugtong haha! Pero ending meron na. Abnormaaaaaaaal.

Basta kung anong maisip ko, yun po ang nilalagay ko.. pAg-pasensyahan niyo na po.. Haha!

Pero hindi ko po intensiyon na madaliin ang storya ah? Ganito lang po talaga ang takbo na puma-pasok sa isip ko.. Haha! Kung magfa-fast forward man po tayo, please just bear with it.. Hindi naman noon maa-apektuhan ang story.. ^O^

Advance Merry Christmas!! Ang lamig na!

********************************************************************

[Chapter 36]

 

**Kim’s POV**

Time flies so fast..

Parang nung isang araw lang, first month pa lang namin ni Popoy..

Lumipas ang Pasko at New Year, at ito yung pinaka-masayang Pasko at Bagong Taon na dumaan sa buhay ko..

Kasama ko siya, marami na akong kaibigan.. Walang araw na hindi niya pina-ramdam sa’kin na mahal niya ako..

Kahit ‘di niya sabihin, alam ko.. At dahil din doon..

I learned to love him even more every other day..

Akala ko todo na yung pagma-mahal ko sa kanya..

May ito-todo pa pala.. Parang aapaw na? Wala na akong mapag-lagyan..

Masayang-masaya talaga ako.. Sobrang thankful na binigyan pa ako ni Lord ng pagkakataong sumaya.. ng sobra-sobra..

Kaya nga ngayon, mas natutunan ko nang pahalagahan yung mga oras na kasama ko sila..

Kung pwede lang na bawat galaw nila kukuhanan ko ng video para lang mai-treasure yun..

Kung pwede lang sanang burahin nang biglaan ang sakit ko.. Para hindi na ako nag-iisip nang ganito..

Bakit ko ba kasi masyadong iniisip ’to? Wala namang mali sa’kin.. Pero paki-ramdam ko pwede akong mawala anytime..

Lately nagiging sobrang ma-drama na ako. Naiinis na nga rin ako sa sarili ko eh. Minsan tuloy nawi-weirdohan na si Popoy sa’kin, kesyo minsan masyado akong sweet o maingay o makulit..

Ganito lang siguro talaga ang feeling kapag alam mong nasa gitna ka na lang..

Mahirap mag-panggap na okay lang talaga ako, lalo na at madalas na naming maka-sama si Ace..

Parang sa tuwing sasabihin ni Popoy na mahal niya ako, mas lalo akong nahihirapang kumuha ng tyempo na sabihin sa kanya..

Mas lalo akong nagi-guilty..

Kaya wala akong magagawa kundi alagaan nang mabuti ang sarili ko..