Now Should Be Forever

Chapter 50

Kharu’s Corner:

Yey! We’re on the 50th chapter! At Back to school na rin kami! Bwaha! Sorry ulit sa mga nabibitin sa kwento lalo na kasi sobrang tagal ko kung mag-update.. May pasok na naman kaya may access na ulit ako sa computer.

Comment lang kayo, vote if you liked the update. Godbless!!

P.S. @JairangLuka- Yung gravity mo, nagamit ko. XD

********************************************************************

[Chapter 50]

**Kim’s POV**

Sabi nila, Life starts at high school.

Hmm, babaguhin ko yun. ^__^

Since hindi na rin naman kami high school, mas okay para sa’kin yung…

Life starts when you know how to love and be loved, to trust and be trusted and to forgive and be forgiven.

Haha! Pag-bigyan na, inspired eh.

Isang linggo na simula nung gabing magka-ayos kami ni Popoy. Gravity!! Miss na miss ko siya! Halos hindi na nga naming bitawan ang isa’t-isa eh. Masyadong PDA. Bwaha.

Alam na rin sa buong school yung tungkol sa’min. Malay ko bang hanggang college pala eh sikat sila. Kalat na tuloy ang love story naming dalawa.

Kahit na hindi kami pareho ng course at iisang subject lang ang magka-klase kami, sinisiguro pa rin namin na may oras kami sa isa’t-isa. Sai nga niya, babawiin namin yung mga nasayang na oras. Haha! Ang cheesy niya eh.

Kami ulit, at yun pa rin ang same date ng monthsarry namin. December 16. Haha! Wala naman kasi kaming closure no! Hindi kami nag-break at hindi rin kami nagkaroon ng affairs habang magka-layo kami.. So tingin ko ayos lang na ituloy na lang naming yun..

Ibig sabihin, 1 year and 7 months na kami… NGAYON!!!

July 16. Hoho! Sayang lang at hindi kami nakapag-celebrate ng anniversary naming. Nyuhun.

Eh Monday ngayon, di pwede mag-date. Haha! Okay lang, basta magka-sama kami.

Bihis na ’ko, susunduin niya raw ako eh. Nagulat nga sina Mommy at Daddy nung nalaman nila na kami pa pala. Haha!

Maya-maya, narinig ko na yung tunog ng kotse niya. Lumabas na ’ko.

”Mom, Dad! Alis na po kami!”

”’Mm-kay! Happy monthsarry!” Binati kami ni Mommy.

Sumakay na ako, naka-titig lang siya sa’kin. Nginitian ko siya.

”Oh ano? Titigan tayo?” Tumawa siya ng mahina, tapos kiniss ako sa cheeks.

”Happy monthsarry, Bridey.”

“Uh-hmm! Happy monthsarry, Groomy.”

Tapos nag-drive na siya. Nakaka-gulat lang na pag-dating namin sa campus, binabati kami ng halos lahat ng maka-salubong namin!! Kahit teachers or janitors or guards! Nakakatuwa!!

”Happy monthsarry sa inyo! Mahal na mahal ka niyang katabi mo!” Lahat halos ganyan ang sinasabi.

Tumitingin ako kay Popoy pero naka-ngiti lang siya tapos naka-akbay sa’kin. Mukhang may kinalaman siya. Sweet. :”>

Nakarating na kami sa hallway, maghi-hiwalay na kami galing dun.. Ibang building eh.

”Oha? Daming bumati sa’yo no?”

”Oo nga eh! Bakit ba kinuntsaba mo lahat!?”

”Haha! Nabisto mo pala! Naisip ko kasi, sa haba ng panahon na hindi tayo mag-kasama, ang daming beses na hindi kita nasabihan ng Happy monthsarry at kahit I love you.. So para maka-bawi.. Lahat ng tao sa campus gusto kong batiin ka.. Matumbasan man lang yung dami ng salitang hindi ko nasabi sayo nung magka-hiwalay tayo..”

Napa-titig lang ako sa kanya. Sobrang touched ako sa ginawa niya..

”Thank you.. I love you too.. To infinity, and beyond..” I tiptoed, wrapped my arms around him and gave him a smack.

Parang sa isang bagay lang, nabawi na niya lahat ng nawala sa’ming dalawa..

Gosh! Mahal na  mahal ko talaga siya!

To infinity and beyond! ^____^

[A.N: May kasunod pa po, ita-type pa, XD]