MISS NOT PERFECT

EPILOGUE

Thank you from the bottom of my hypothalamus for making this far. I know that this story is boring pero nagtsaga pa rin kayo. Again, thank you! ( ˘ ³˘)❤

~chae

***★***

Today is 21. Friday. Gumising ako ng maaga kahit halos wala pa akong tulog para sa araw na to. Sa buong taon. Ito yung araw na pinakahihintay ko. Our anniversary.

I stared at the three roses that made of crystals na hawak ko. Pinasadya ko pa to nung nagbakasyon ako sa Europe kasama ang parents ko last summer. Pinagipunan ko din to ng dalawang taon para sa kanya because I really want to give her everything that can make her smile. She loves roses, yun nga lang may allergy siya sa mga bulaklak kaya hindi ko siya mabigyan ng totoo. But that doesn't stop me anyway, I have my ways to give her want she wants.

"Why are you smiling?" tanong niya pagkalapit niya sakin.

I stood up from the sofa and kissed her forehead and gave her the roses. "Happy Anniversary" I said and gave her a hugged and nuzzled my face on the crook of her neck as I smiled from ear to ear.

She didn't answer but I felt her hands snaked around my waist.
Bahagya akong lumayo sa kanya at tinitigan siya. "Three years na tayo" ngiting ngiting sabi ko saka ko siya hinalikan ulit sa noo.

I held her hand and interlocked our fingers at nagpaalam na kami kila Tito Marco na papasok na kami. Fifth year na kami, graduating na. Hindi kami madalas mag-away sa loob ng tatlong taon pero palaging ako ang nagtatampo pero hindi naman ako nagagalit. Hindi ko kasi talaga kayang magalit sa kanya. Ngingitian niya lang ako okay na kami. Tss. Unfair.

Tahimik lang kami sa loob ng kotse. Nasanay na din ako na palagi kong hawak ang kamay niya kahit nagdadrive ako, para kasing kulang ang body parts ko kapag hindi ko hawak yun.

I looked at her using my peripheral vision and my smile grew wider when I caught her staring at me. She's always like that. Kaya mas lalo ko siyang minamahal e. Hindi man niya sabihin palagi na mahal niya ko, ramdam na ramdam ko naman.

"Tss"

I shook my head and chuckled. "Pakiramdam ko ako ang pinakagwapong lalaki sa balat ng lupa kapag tinititigan mo ko ng ganyan Mikki" I grinned as I glanced at her.

She shook her head but there's a tiny smile curved on her lips. I squeezed her hand and kissed her knuckles.

"Hindi mo pa ko binabati" sabi ko.

Hindi siya sumagot at bumaba na ng kotse pagkapark ko. I pouted and sighed.

Lumabas na din ako ng kotse at tumakbo papunta kay Mikki at hinawakan ang kamay niya. Hindi siya umimik o lumingon man lang, tuluy tuloy lang siya sa paglalakad sa hallway habang magkahawak kami ng kamay.

It's been three years, pero wala naman masyadong nagbago, mas naging clingy at sweet lang ako pero si Mikki ganun pa din na  once in a bluemoon lang nagiging sweet pero ayos lang kasi sa ganun ko naman siya minahal at minamahal pa habang tumatagal. Napangiti na naman ako sa naisip ko habang nakatitig sa kanya.

One day, I will not be surprise by myself if I literally worship the ground she's walking in. Im really crazy over her.

"Happy Anniversary!" sigaw ni Lea sa may bandang likod namin.

Tumigil kami ni Mikki para lingunin sila at nakita namin sila ni Hans na ngising ngisi.

"Anong plano niyo this time? Don't tell me doon pa rin kayo sa garden namin? Hindi ba kayo nagsasawa?" Lea said while raising her eyebrows.