MISS NOT PERFECT

CHAPTER 35

Ivan's POV

"Stupid" napatigil ako sa paglalakad.

Pangalawang beses na niyang sinabi yan. Ako ba ang sinasabihan niya ng stupid?

Hinarap ko ulit siya.

"Are you calling me stupid?" tanong ko.

She just shrugged. Nagsimula na siyang maglakad at nilagpasan ako.

I sighed.

Now I'm thinking why did I like her? She's so cold as stone. Maybe I'm really stupid.

Sumunod ako sa kanya. Nanatili lang ako sa likod niya habang tinititigan siya habang hawak sa isang kamay yung gray bear na binigay ko. Napangisi ako. Sana hindi na niya ibalik, okay lang na natawag niya kong stupid basta wag lang niya ulit ibalik ang bear. Tss.

Im so pathetic, why am I even saying it? Tss.

We've reached the SCC office.

"Hay salamat dumating din kayo!" sigaw ni Sofia. Nakabalik na pala siya. Unfortunately, siya din ang president ng engineering department.

"Bakit?" tanong ko

"Bukas kailangan ng matapos ang outline kasi sa isang araw na natin itatayo ang booth. Hindi pa rin kumpleto yung props natin, yung mga costumes hindi pa natin nagagawa! We just have 3 days to complete all these stuff guys!"

"Magrent na lang tayo ng costume"

"Magkukulang ang budget. We have limitations." iiling iling na sagot ni Sofia. "Bibili na tayo ngayon ng mga tela at ibang gagamitin for costumes then we'll do it tomorrow"

"Hassle!"

"Wala tayong magagawa. Ito ang gusto niyo e"

Wala nang nakapagreact.

6pm na pero kailangan pa naming pumunta sa palengke para sa mga tela, may bukas pa kaya ng ganitong oras?

"Sa night market tayo"

Nagkasundo sundo kami, gabi na din kasi kaya wala ng nagreklamo. I stayed beside Mikki's side the whole time, kahit napanis ang laway ko. Okay lang.

Medyo natagal kami sa pamimili dahil naghanap talaga kami ng mura.

"O paano ba yan? Sayo na munang mga to Ivan, tutal ikaw lang ang may dalang sasakyan" sabi ni Sofia.

Tumango nalang ako, wala din naman akong choice e.

Nagkanya kanya na ng uwian.  Nilingon ko si Mikki na mabilis na tumalikod at naglakad. Hinabol ko siya at ng maabutan, I insisted na ihatid siya. Nagpatuloy siya sa paglalakad kaya naman hinawakan ko ang kamay niya para pigilan.

She stopped and looked at our hands. Pinigilan ko ang sarili kong mapabitaw kaya mas humigpit ang hawak ko. I closed my eyes and sighed. Then I looked straight into her eyes.

"Ihahatid na kita" hinila ko na siya kasi napagtanto ko na wala siyang balak gumalaw. Tss

"Hop in" sabi ko pagbukas ko sa pinto ng passenger's seat.

She's just staring at me while frowning, as if  I am some kind of a puzzle she can't understand.

"Mikki.." I said at bahagya ko pang hinigit ang kamay niya na hawak ko pa rin.

Tumingin siya sa mga kamay namin at hindi pa rin naalis ang pagkakakunot ng kanyang noo. Then after a few seconds, she sighed and pulled back her hand out from my grip before she hopped in my car.

I stared at my hand and then to her. I can't stop myself from smiling.

Damn. I just held her hand but I feel so happy.