MAFYA...?

Final..!

Kafayı yiyecekmiş gibi hissediyordum, saatlerdir yattığım yerde  ağlıyor ve kendimi hırpalıyordum. Günlerdir kapalı olduğum delikte yaşıyordum ve şuan kurduğum hayali gerçekleştirmiştim fakat o yoktu. Neden bana bu denli sert davranıyordu? 

Bitkin bir şekilde oturduğum yerden kalktım, banyoya doğru sürüklüyorum ayaklarımı, duş almam gerekiyordu. Kendime gelmeli ve Eren'le konuşmalıydım, onunla konuşmayarak çözemezdim bu problemi...  Odanın içerisinde olan banyoya hızlı bir giriş yaptım, hiç bir şey ağlayarak düzelmedi değil mi? Kendimi motive etmeliydim.. 

Üzerimdeki iğrenç kıyafetleri hızlıca çıkarıp yere attım ,duşun suyunu ayarlayıp  içine girdim, sıcak su her hücremi uyuştururken pislikten arınıyor gibiydim..  Uzun dakikalar boyunca öylece durdum suyun altında, sadece düşündüm. Şu kısacık zaman diliminde neler olmuştu böyle? Her şey yerinde ilerlerken, biz çok mutluyken üzerimize düşen bu yıldırımda neyin nesiydi ?  Şampuanlardan birini alıp  saçlarımı köpürtmeye başlamıştım, çalan kapı ziliyle gözlerimi anlık açtım. Kahretsin!  Ağlamaktan şişen gözlerime şimdi de şampuan kaçmıştı, her şey bu kadar mükemmel olmak zorda mıydı?  Hızlıca  durulanıp banyodan çıktım, köşede asılı olan temiz bornozu alıp vücuduma sararken kimin geldiğini seslerden tahmin etmek zor olmadı.   Kapıyı kim açmıştı? Evde benden başka kimse yoktu..

Hızla kurulanıp üzerime temiz kıyafetler geçirdim ve kapıyı açıp odadan çıktım,  uzun koridoru geçip salona ulaştığımda 4 kız bana heyecanla bakıyordu.

"Esila! Şükürler olsun iyisin." üzerime atlayıp sarılan ilk kişi Esra idi. "Sana bir şey olduğundan öyle korktuk ki.." solgun bir gülümseme takınıp kızlara sarıldım.

"Hayatta olmandan şüphelendik, resmen çılgına döndük. Neler oldu?" kafamı yavaşça yere eğip dolan gözlerimi fazla  zorlamadan bıraktım göz yaşlarımı.

"Keşke hayatta olmasaydım.. İnanın daha iyi olurdu benim için."

"Saçma sapan konuşma neler olduğunu anlat bize." Derya yarı öfkeli sesiyle  beni azarladı ve oturmam için koltuğa doğru yönlendirdi.

"Bir genel evdeydim, beni kaçıranlar oraya götürdü. Orada hayat kadını olarak satılacaktım, öyle iğrençti ki..." şaşkınlık nidaları yükselirken Sinem öfkeyle cırladı.

"Ne demek bu ya? Böyle kolay mı her şey kızım.. Kafayı yiyeceğim şimdi ne istiyorlar senden?!"

"Eren'in düşmanları..."  anlamayan gözlerle bana baktılar.

"Ne kadar da tehlikeliler.. Neden ,yani bunun sebebi ne?" Onun mafya olduğunu söylememiştim bu çok derinlere indirirdi hepimizi.

"Uzun hikaye ,anlatamayacak kadar bitkinim." sevgi dolu bakışlarla beni izliyorlardı, bir kaç saniye birbirimize baktık. 

"Neden keşke hayatta olmasaydım dedin sen bakayım? Bu yüzünün hali ne , mutlu olman gerekiyor kurtuldun farkında mısın?!" beni silkelemek ister gibi  konuşmuştu Derya...

"Orada beni sattıkları bir adam vardı... Önceden beni tanıyordu adam zaten, beni oradan kurtaracağını söylediğinde sarıldık birbirimize. O sırada Eren geldi ve bizi öyle gördü, başka bir şey anladı.. Şimdi ise..." ağlamaya başladığımda hepsi panik olmuştu.

"Hey.. sakin ol kavga mı ettiniz? Düzelirsiniz Esila ağlama lütfen." Ecemin şevkat dolu sesi  son derece samimiydi.

"Aynen öyle düzelirsiniz oradan kurtuldun ya şükür et." Sinem üzerime eğilip göz yaşlarımı sildi. "Eren de çok kötü durumdaydı, sana ulaşamayınca şirkete gittik, orada arkadaşları vardı ve bize senin kaçırıldığını söyledi daha sonra Eren'e yönlendirdiler. O halini görseydin çok üzülürdün."  Yanımda olduklarını hissettirerek sürekli sırtımı sıvazlıyorlardı.