MAFYA...?

27. Bölüm- Gerçekler

Her vote ve yorum daha çabuk yb getirir..!👍🌟💬😊

"Dönebilirsin" dediğinde yanıma oturdu, akşam yemeğini dışarıda yerken aklıma bir çok soruyu sıralamıştım. Bana söz vermişti soracağım her şeye cevap verecekti.

-------------

Eren kendini yatağa bıraktığında bende bağdaş kurarak yanına oturdum. Donuk bakışları tavanda gezinirken ellerimle oynamaya başladım.

"Sor hadi..." Ona bakarken söyleyeceklerine karşı kendimi hazırlamıştım.

"Babam ve annem.. Onlar senin şirketinin iş seyahatinde öldüler. Sen benim okul masraflarımı ödeyen şirketin sahibisin...." Koyu renkteki gözlerini üzerime kitledi.

"Senin annen ve baban öldüğünde şirket benim değildi, ben başa geçtiğimde senin okulunun masraflarını karşılamaya devam ettim sadece" kafamı usulca sallarken saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.

"Beni nereden tanıyorsun? Beni  yanına getirdiğin ilk gün. Benim fotoğraflarımla dolu albümü gördüm ,seneler öncesine dayanıyordu.... Ben nasıl olur da seni görmedim ve sen benim bu kadar yakınıma geldin." Dolgun dudaklarını aralayıp derin bir soluk aldı, kollarını başının altına koyarken benimle göz teması kurmaya özen gösterdi.

"Seni ilk gördüğümde üzerinde mavi bir elbise vardı beyaz çiçek desenli elbisenle parkta ağlayarak oturuyordun. Saçlarını tepeden toplanmıştın fakat inatçı saçların dağınık gözüküyordu, ayağındaki beyaz babetlerinle oldukça masum ve sevilesi duruyordun. O gün ki öfkem seni görmemle toz olmuştu, yüzün beni sakinleştiren tek şeydi. Ilk defa öfkemi unuttum ,gülümsemek istedim Esila..." Yatakta doğrularak bana yaklaştı yanağımı okşarken gözlerimi kapattım.

"Yüzünü bir kaç dakikalığına görmüştüm, bende bu etkiyi nasıl yaratmıştın?! O günden sonra bir kaç kişiyi peşine taktım ,zaten kimseyi sevemeyen adamın tekiydim, o zamanlar sadece fotoğraflarını alıp bakıyordum. Yanına yaklaşmamak için şehir değiştirmiştim ama senden uzaklaşmak yerine sana bağlandım." Gözlerinin içine odaklandım, bana olan bakışları içimi ısıtırken gevşemiştim.

"Okul masraflarımı ödemeyi neden kestin..?" Üst dudağı yukarıya doğru kıvrılırken kaşlarını çattım.

"İstanbul'a döndüğüm ilk gün arabamın önüne atlayan kişinin sen olduğunu tahmin edemezdim..."

"O yüzden bana sürtük muamelesi yaptın!" Gülerek elimi avuçlarının arasına aldı.

"Senin saflığınla hayata bağlanırken sana sürtük muamelesi yapmak delilik.. Okul eteğinin kısalığı, yüzünün güzelliği, vücut hatlarının çekiciliği... Beni öfkelendirmişti, seni herkesin hayranlıkla izlemesine sebep olman öfkemi harlıyordu, benim olan şeye başkaları ağızının suyunu akıtıyordu. !Okulunuzdaki Bora denen pezevengin sana sulandığını öğrenmiştim, onu depoya ellerimle götürmeye gelmiştim. Önüme tavşan gibi sen atladın ve bende öfkemi senden çıkardım. Seni yanıma alma zamanım gelmişti, masraflarını ödemeyi bırakma sebebim buydu" kafamı olumlu bir şekilde sallayarak sıradaki önemli soruyu dillendirdim.

"Enişteme ne yaptın? Yani sen onu öldürecektin... Yoksa öldürdün mü??" Vücudunu serbest bırakıp yatağa yeniden uzandı.

"O adamı öldürmeliydim..." Diye mırıldanırken kaşlarımı çattım. "Onu öldürmedim, sadece aldığı darbelerden felç kalmış, akıl sağlığını yitirmiş... Sana olan sözümü tuttum, ölmedi." Elimi ağızıma kapatırken Eren'e bakıyordum.