Karanlığın Efendisi

13. Bölüm

Güneş şehri aydınlatmaya başladığında, şehirde de, hareketlilik başmıştı. Malikene sakinleri ile uyandıktan sonra banyo işlerini halledip, daha sonra kahvaltı için mutfakta toplanmıştı. Egemen, dün Ares ile konuştuklarını diğerlerine anlattığında, en az kendisi şaşkınlık yaşayan hallerine bakıyordu.

"Ne yani, Beren şuan yukarı da mı?" imkansız bir şeyi sorar gibi soran Beril' i, başı ile onayladı Egemen. "Adam kim, peki?" farklı bir konudaki merakını gidermek için soran Anıl' I buldu bu kez Egemen' in gözleri. "Bilmiyorum. O kadar uzun konuşmadık" diye açıklayan Egemen' in ardından, merdivenlerden gelen adım sesleri ulaştı kulaklarına. Kısa bir süre sonra ise sesin sahibi olan Ares görünmüştü kapıda. "Çıkalım" diyen Ares' i onaylayan erkekler, çıkmak için hareketlenmişlerdi. Bugün önemli bir toplantıları olduğundan erken saat ulaşmaları gerekiyordu şirkete. Kapıya ulaşan Ares' i Beril' in sesi durdurmuştu. "Ares, ben şey için teşekkür etmek istedim. Beren' i buraya getirip, yalnız bırakmadığın için" onun minnet dolu sesine karşılık, ufak bir gülümeseme ile yanıtladı onu. Daha sonra erkekler artık şikete ulaşmak için yola koyulmuşlardı. Beren' in uyanıp, yanlarına gelmesini bekledi kızlar.

Aralarında geçen sohbet ise kesinlikle Egemen' in anlattıklarıydı. Beren zar zor uyuyabilidiği birkaç saatin ardından gözlerini açmıştı. Tavan ile bakışıp, kendine gelmeyi bekledi. Ardından ise sıcak yataktan ayrılmakta zorlansa da sonunda kalkmıştı. Yatağı toplamayı da ihmal etmeden, odadan ayrılıp, dün gece kullandığı banyoya girdi. Banyoda işi bittiğinde, merdivenleri bulan adımları sakince ilerken, daha sonra kulağına gelen sesleri takip, edip mutfağı buldu. İçeride konuşulan konunun kendisi ile ilgli olduğunu biliyor ve bu yüzden içeri girmeye çekiniyordu. Mutfağa yavaş adımlar ile girdiğinde, sohbet durmuş ve gözler onu hedef almıştı.

"Beren" sesini neşeli çıkarmaya çalışan Beril' in sözleri, Beren' in boynunda olan pansmundan dolayı yarım kalmıştı. "Ben eve gitmek istiyorum. Yolu bilmiyorum, bana taksi çağırır mısınız?" mesafeli ses tonu kızlarından dikkatinden kaçmamıştı. Bu durum onları üzmüştü. Ancak yaşanan olaydan sonra onun buna hakkı olduğunu biliyorlardı. "Seni, ben bırakırım" gözleri umutla bakıyordu Beren' e. "Ben taksi ile giderim" ellerini birbirine kenetleyen Beren, ilk kez kızların yanında kendini bu kadar gergin hissediyordu. "Lütfen, izin ver seni ben bırakayım" onun ricasını daha fazla geri çevirmek istemedi Beren ve başı ile onayladı onu.

Beril arabasına yöneldiğinde, Beren onu takip etmiş ve sonunda arabadaki yerlerini aldılar. Beril onunla konuşup, aklından geçen şeyleri bilmek istiyordu. Yaşanan bu olayın ardından, özür dileyip, dün geceyi birlikte atlatmak istiyordu. Yaşadığı şeyler tam anlamı ile onların yüzünden olmuşken, bunun yüzünden Beren' i kaybetmekten korkuyordu Beril. Her şey iyiye gidip, onunla daha da yakınlaşmaya başladıkladıklarını hissederken, şimdi yaşanan bu olay, kesinlikle adaletsizlikti.

Onunla konuşmak istese de, kelimeler bir türlü diline ulaşmıyor, aklının içinde dönüp duruyordu. Bu yüzden sesszice yolu izliyordu her iki genç kızda. Araba durduğunda, Beren arabadan sessizce inmek için acele ederken, Beril artık bir şeyler söylemek istedi. "Bizden korkuyor musun?" Başını iki yana sallayarak yanıtladı Beren onu. "Restoranda çalışmaya devam edecek misin?" sorarken, sesinin titrediğini söylemek yalan olmazdı. Alacağı yanıttan korkuyordu. "Bilmiyorum" aldığı bu yanıttan memnun kalmadı Beril. Zira çalışmak istemez ise Beren ile bağlantıları da, kopmuş demekti.

"Biz, ol-"diye söze başlamışken, Beren onun bitirmesine müsaade etmedi. "Lütfen, sadece evime gitmek istiyorum" daha fazla konuşmak onun için bir anlam ifade etmeyeceğini biliyordu Beril. Uzaklaşmak ve kendini toplamak istiyordu. Haklıydı, dün olanlardan sonra biraz nefes almaya ihtiyacı vardı. Daha sonra Beren arabadan inmiş ve yaşadığı binaya girmişti.