Everything is a choice!

2. Liefde is een spel.

Ophelia's perspectief:

Zijn ogen, zijn schitterende groen ogen, keken me aan. Ze zochten iets, maar ik kon alleen mijn hart horen kloppen bij het herinneren van dat ene moment waar alles veranderde, waar dat ik mijn hart in stukken voelde breken, omdat ik mijn hart aan hem had toevertrouwd. Dat ene moment waar je beseft dat niet alle mensen het waard zijn en dat ze niet zoveel om je geven als jij om hen geeft. Want waarom zou iemand die van je houdt je pijn willen doen? Het moment waar ik te weten ben gekomen dat niet iedereen mijn liefde en mijn vertrouwen apprecieert, dat er mensen zijn die er zomaar gebruik van maken. Je zou juist denken dat het geen probleem zou zijn om de mensen van wie je houdt te vertrouwen, omdat je gelooft dat ze je nooit pijn zouden doen. Fout. Niemand is je vertrouwen waard. Ik spreek uit ervaring. Ik vertelde hem alles, liet elke kant van mezelf zien en werd technisch gezien een open boek. Ik was kwetsbaar voor hem, ik vond dat toen niet erg, tot op de dag dat alles veranderde.

Donderdag 17 mei.

"Het is zo warm.'" Zuchtte Arisa terwijl ze op mijn bed sprong. "Waarom moest het vandaag weer zo warm zijn." Voegde ze er weer zagend toe. "Zullen we anders een ijsje halen om ons te verkoelen?"  Stelde Reina voor. "Oh, Reina dat is een super idee. I love ice cream." Riep Arisa enthousiast, terwijl ze snel uit het bed sprong. Arisa houdt van ijsjes, als het kon at ze wel elke dag ijsjes. Ik kon het niet helpen en begon te lachen. "Waarom lach je?'" Vroeg Arisa me terwijl ze één wenkbrauw naar boven trok. "Ik hou ook van ijs." Zei ik lachend terwijl ik de beide handen van de meisjes beetnam en ze mee trok naar buiten. We liepen mijn huis uit en liepen bijna naar de ijssalon. De ijssalon is niet zo ver van mijn huis. Je moet alleen de straat afgaan en daar heb je de ijssalon, de plaats waar iedereen gelukkig is en waar iedereen even vergeet dat er slechte dingen in de wereld gebeuren, het lijk wel alsof er dan wereldvrede is. Ik moest lachen om mijn eigen gedachten. Er stond een enorme rij voor de ijssalon. De meeste mensen keken ons heel raar aan omdat we zo enthousiast waren, maar dat kon me weinig schelen. We leken wel een stel kleine kinderen, die heel graag ijs zouden willen.

"Waarom zijn er hier zoveel mensen?", jammerde Arisa wijzend naar de rij voor ons. "Misschien omdat iedereen graag een ijsje zou willen in deze hitte." Antwoordde Reina een beetje betweterig. Zo ging Arisa weer verder over de ijssalon, dat het enkel open mag zijn voor haar en voor niemand anders en dat zij altijd naar binnen mag voor een ijsje. "Ik ga later een hele grote ijssalon openen, stel je eens voor. Alle soorten ijsjes, alle lekkere ijsjes." Begon Arisa dromerig te vertellen. "Ik denk dat dat geen goed idee is, want voor je de deuren opent ben ik bang dat al het ijs al op zal zijn omdat je jezelf niet tegen kon houden." Voegde ik toe en lachte het uit met Reina.

"Het gaat nu gebeuren." Hoorde ik een welbekende stem zeggen. "Zin om een ijsje te gaan halen?" Ik keek me om en zag dat het Cassian was. Er verscheen gelijk een glimlach op mijn gezicht en mijn hart begon sneller te kloppen. Hij bezorgde me altijd een warm gevoel. Zonder erbij na te denken liep ik naar hem toe en knuffelde hem. "Hey Cassian!" Fluisterde ik in zijn oren. Hij knuffelde mij niet terug wat ik heel vreemd vond, Cassian zou elke kans nemen om me te knuffelen. Ik liet hem los en keek hem niet begrijpend aan. Misschien omdat we buiten zijn dat hij me niet terug wilt knuffelen. Cassian keek me heel raar aan en ik las twijfel in zijn ogen. "Cassian, alles oke?" Vroeg ik. Er hing een vreemde sfeer in de lucht die ik niet kon plaatsen. "Schatje, het is niets hoor." Antwoordde hij mysterieus op mijn vraag. Hij keek me even diep in de ogen aan en verbak dan de oogcontact, keek rond en opeens verscheen er een grijns op zijn gezicht. "Beste vrienden van me ik wil jullie aan iemand voorstellen, aan een heel speciaal iemand." Begon hij opeens luid te zeggen. Ik keek hem vreemd aan en draaide me om om te zien wat er aan de hand was. Opeens zat ik in het midden van een cirkel, een cirkel dat alleen uit jongens bestond. De vrienden van Cassian. Mijn hart begon sneller te kloppen. Ik voelde me zo ongemakkelijk, elke jongen keek me van top tot teen aan, ik voelde me vies, alsof ik hier naakt bij stond. Er ging een rilling doorheen mijn lichaam. Ik draaide me om en keek Cassian nog steeds niet begrijpend aan. Via mijn ooghoeken zag ik Reina en Arisa en andere mensen die aan de ijssalon stonden toekijken. "Cassian, wat ben je aan het doen?" Vroeg ik zacht. Hij trok me dichter tegen zich aan, maar hij had een speelse grijns op zijn gezicht en zijn groene ogen stonden te springen voor wat er nu komen zou. "Ik zei toch dat ik het kon." Riep hij weer.