Everything is a choice!

Deel 45

Pov. Elisabeth.
Ik lig in m'n bed, het is heel stil in het koninkrijk. Iedereen slaapt, behalve ik. Ik kan niet slapen. Ik gooide het deken van me weg en stapte uit bed, ik deed de balkon deur open en ging naar buiten voor frisse lucht. Ik ademde diep in en dan weer uit. In en uit. Ik hou van de avond en de nacht, een wandeling maken met dit frisse lucht, het laat je al je zorgen vergeten, althans de mijne. Ik keek naar de lucht vol sterren en de maan, het leek alsof de maan naar me lachte dus lachte ik maar terug.

Vanaf het balkon kan ik het koninklijke tuin zien. De lichtjes waren aan en er was niemand alleen de bewakers die nachtdienst hadden natuurlijk. Oefff, zie me gewoon, ik probeer m'n gedachtes te verzetten om niet aan Blake te denken maar het lukt niet. Ik liep m'n kamer weer in en keek rond en ging naar m'n bureau waar in ging zitten en mijn schrift en pen erbij haalde.

Het leven zonder jou, is helemaal niets.
Ik voel een leegte van binnen, die niemand kan vullen. Lachen is voor me moeilijk geworden, alles doet me aan jou denken. Maar het ergste is dat ik nog hoop heb, ik heb nog hoop dat je leeft ik weet niet waarom en vanwaar die hoop komt, maar die is er. Ik wil dat je terug komt, elke dag, elke moment, elke second zit jij in m'n gedachten, ik kan alleen maar aan je denken. Ik kan zelfs niet meer lachen het lijkt alsof de ziel in mij me heeft verlaten.

Ik zuchtte luid, keek rond en ging weer op m'n bed liggen. Ik dacht weer aan Blake en onze momenten en viel in slaap.

-volgende morgen-
Ik werd wakker door gefluit van vogels, het was alsof ze zongen. Ik opende m'n ogen en zag over al vogels, ze vlogen en zongen rond me, het maakte me vrolijk, ze zijn waarschijnlijk binnen gekomen via het balkon deur, ik was het vergeten te sluiten. Ik begon te zingen met het melody en maakte zo mezelf klaar. Ik voelde me even net als Sneeuwwitje. Ik liep m'n kamer uit en liep naar de tuin. Het was mooi weer, de zon scheen en iedereen was blij. Ik liep naar de plek waar ik en Blake altijd waren en ging op het gras liggen en sloot m'n ogen.

Pov. Milan
'Mam, het spijt me dat ik zo was dat ik u in de cel gooide, ik was mezelf niet.'
'Ooh Milan het maakt niet uit, het is allemaal verleden tijd en ik weet dat je je zelf niet was.' Zei m'n moeder en ze knuffelde me. Dit voelde vertrouwd, zolang geleden dat ik haar knuffelde. Heel lang dat ik geen liefde voelde, ik verspilde m'n jeugd en tijd aan wraak plannen en dat allemaal door een vloek.

'Milan? Waar is Blake?' Riep m'n vader opeens. Ik liet m'n moeder los. Blake! Ik ben hem helemaal vergeten, ik liep de woonkamer uit en hoorde mijn ouders nog vragen waar ik heen ging.

Ik liep het paleis uit, hoe kon ik zoiets vergeten. Hij is m'n broer. Ik liep naar één van m'n mannen en zei dat hij mee moest komen. We gingen in vampieren snelheid naar de plaats waar ik Blake gevangen heb. Het was een soort huis in het midden van het bos onder de grond, dus niemand kon hem vinden. Ik was wel slim om eerlijk te zijn. Ik liep naar een boom en drukte erop, liet m'n hand scannen en er verscheen een opening in de grond, we sprongen erin en kwamen in het huis waar ik Blake gevangen had genomen. Ik liep naar de kamer waar ik Blake vast hield. Het is geen gewone kamer, het is een kamer waar je alleen maar pijn voelt. Ik weet ik was gemeen, ik zuchtte. Ik stond voor de deur en scande weer m'n hand zodat de alarm niet afgaat, ik opende de deur en tot mijn verbazing was het leeg?

'Hoe kan dit?' hoorde ik één van m'n mannen zeggen. 'Hoe kon hij ontsnappen?' vroeg ik.

Pov. Elisabeth
Ik lig nog altijd op het gras, ik besloot om maar naar het paleis terug te keren. Toen ik aankwam zag ik dat Daniella en Stella er waren, ik liep naar ze toe en knuffelde ze. Ze groeten me en we liepen lachend de tuin in. Er kwam een dienstmeisje naar me toe en vroeg of we iets wilden, ik zei dat ik niets hoefde en de meisjes wouden ook niets. Ze knikte en liep weg. We begonnen samen een gesprek, het was lang geleden dat we echt zo met elkaar hebben gepraat, het was net als vroeger. We hebben wat bij gepraat. 'Elisabeth, ik zit nog altijd met een vraag.' Begon Daniella. Ik keek haar aan en zei dat ze mag vragen.

'Ik wil weten, hoe je wist wat je moest doen dat je de bol moest vernietigen en hoe je wist waar het lag en dat je de draak moest vermoorden?' 'Ja wil ik ook wel weten.' Voegde Stella erbij. Ik lachte en zei

'Toen ik gevangen werd genomen door Milan, hij liet me in een kamer en ik was buiten bewust zijn en toen zag ik die ene vrouw weer en ze hielp me, die ene vrouw die me zei wie ik was, de maankoningin en ze vertelde me wat ik moest doen.' Antwoordde ik en opeens hoorde ik mijn naam, iemand riep me. Ik draaide me om en zag Milan lopen, ik rolde met m'n ogen.

'Elisabeth, ik moet iets zeggen het is belangrijk het gaat over Blake.'
'Blake?' Blake? Ik draaide me om keek hem hoopvol aan.
'Dus toen de vloek er nog was had ik heb gevangen genomen ik denk wel dat je dat nog weet.' Begon hij. Ik knikte.
'Hoe kan ze zoiets vergeten.' Zei Stella en ze rolde met haar ogen. Milan negeerde haar en ging verder.
'Dus ik bracht Blake naar een geheime plek waar hij daar zijn verdiende loon kreeg, dus een kamer waar alle dingen voorkomen waar vampieren niet tegen kunnen en zo pijn lijdt, pas vandaag herinnerde ik me dat hij daar nog zat dus ging ik samen met één van m'n mannen naar hem toe en toen we aankwamen was hij daar niet meer.'

'Blake leeft dus nog?' Vroeg ik. Hij knikte. OMG hij leeft, hij leeft! Maar waar zou hij nu zijn. Er verscheen een glimlach op m'n gezicht.
'Maar..' begon Milan.

Ik keek hem raar aan. 'maar?' herhaalde ik.

'we denken dat hij nu vervloekt is, want zoals je weet was hij en m'n moeder de enige die niet vervloekt waren, dus zij waren de enige van de vampieren dimensie die niet veranderde, dus wij denken dat door iets nu Blake veranderd is naar gemeen.'

'Hoe..hoe weet je dit?' Vroeg ik. Ik was blij dat Blak nog leefde, ik had hoop. Maar nu hoor ik dat hij is veranderd?

————-
Heeeeyyy, ik ben er weer. Hoe is het met jullie? Het is eindelijk vakantie 😄😄😄. Ik ben zo blij!! En dat betekent ook meer delen, hoe vinden jullie het verhaal tot nu toe? Laat me weten en vergeet geen ster achter te laten.

Hou van julliee xxx
Groetjes van mij 😄😄😄