Everything is a choice!

Deel 38

Pov. Elisabeth
Inmiddels waren we aangekomen in de ijs dimensie. We vlogen naar het paleis, mijn thuis dus. Ik zuchtte. Hoe moet ik mijn ouders onder ogen komen? Ze hebben me uitgehuwelijkt! Wat ik nog altijd niet begrijp, houden ze dan niet van me? Pfff...Raven landde en ik bedankte hem. 'Weet je Raven' begon ik. Hij keek me aan. 'Ja prinses' zei hij. 'Wil je mijn paard worden en voor altijd bij me blijven?' Vroeg ik. Hij keek me aan en het leek alsof er een big smile tevoorschijn kwam, het klinkt inderdaad raar. Een paard met een big smile! 'Tuurlijk prinses, het is een grote eer voor me.' Ik glimlachte, ik knuffelde hem nog en ik keek rond en zag dat Zayd en Daniella me ongelooflijk aankeken. Ik liep naar ze toe en vertelde ze alles wat ik daar had meegemaakt en hoe ik deze paard had gevonden. Na alles uit te leggen liepen we het paleis in.Ik vroeg aan één van de dienstmeisjes waar mijn ouders waren en ze waren in de woonkamer. Ik zag dat elke bewaker en dienstmeisje en jongen me aankeken. Pff...dit haat ik echt, aangekeken worden! Ik rolde met mijn ogen. Ik begrijp hun wel eigenlijk, want met wat er allemaal gebeurde en opeens ben ik terug. Ik voelde me schuldig tegenover iedereen.

We kwamen eindelijk aan bij de woonkamer, eigenlijk moeten we kleine auto's hier hebben om zo te verplaatsen want het is hier te groot. Ik lachte om mijn opmerking. 'Waarom lach je?' Vroeg Daniella. Ik keek haar aan en zei 'niks, ik dacht gewoon aan iets.' Ze knikte. Ik ademde diep in en klopte aan. 'Binnen' zei de boze stem van mijn vader. Ik keek Daniella en Zayd aan en ze knikte als teken dat het allemaal goed komt. Ik deed de deur open en liep naar binnen. Mijn vader keek me aan en zag dat hij boos maar ook blij was mij te zien en mijn moeder zij zat te huilen. Ze liepen mijn richting en knuffelde me plat. 'Prinsesje waar was je' zei m'n vader. 'Hoe ben je hier geraakt? Hebben de vampieren je iets aangedaan? En waar is die Blake want die gaat eraan!' Begon mijn vader. 'STOP' riep ik. Ik zag dat mijn ouders schrokken. Ze hadden me nog altijd vast en ik wurmde me los. Ik keek ze aan en begon

'pap, mam jullie gaan luisteren naar heel het verhaal zonder me tegen te houden of wat dan ook.' Ze knikte. Ik begon te vertellen, ik vertelde ze alles vanaf de dag dat ik vertrok met Blake tot vandaag. Mijn ouders keken me even aan, ik zag dat mijn vader diep in gedachten was en mijn moeder kon dit allemaal niet geloven. 'En nog iets Blake is helemaal geen slechte jongen, integendeel, hij is lief, slim, aardig, helpt iedereen, hij is -' en me vader onderbrak me. 'Genoeg!' Ik schrok van zijn toon. Ik deinsde naar achter en zag dat mijn vader gelijk spijt had. Maar ik negeerde het. 'Wat gaan we nu doen' zei m'n moeder zacht. 'We gaan iedereen waarschuwen en tegen iedereen het verhaal vertellen en zeggen dat de vampieren onschuldig zijn!' Antwoordde ik snel.Mijn vader keek me aan. 'Wachters!' Riep mijn vader.

Mijn vader regelde dat er over een uur dat iedereen hier wordt verzameld en hopelijk denkt iedereen dan anders over de vampieren. Ik zuchtte, wat miste ik Blake toch. Waar zou hij zijn? Zou hij me ook missen? Zou hij Oke zijn?

~1 uur later~

Iedereen was er het was zo druk in de zaal. Mijn vader begon. 'Bedankt dat jullie allemaal konden komen en bla bla bla' Onzin! Hij moet opschieten, straks gebeurde er nog iets.. ik stond op en liep naar m'n vader die nog altijd aan het praten was. Ik nam de microfoon over en begon aan mijn 'speech'. 'Sorry dat ik je onderbreek vader maar we hebben geen tijd.' Ik begon het verhaal te vertellen weeral. Ik ben het echt zat, weet je wat ik moet doen ik moet het opnemen en dan zo laten horen. Klaar, eindelijk. Het was muisstil in de zaal je zou een speld horen vallen. Ze waren allemaal verbaasde en in schok. Ze keken elkaar aan alsof ze aan het verwerken waren wat ze net hebben gehoord en dan begonnen ze eindelijk te praten, iedereen door elkaar. Ik kreeg er hoofdpijn van. 'STOP' begon ik weer te roepen. 'We moeten zo snel mogelijk iets doen voor het te laat is. We moeten weten wie en wat ze zijn, weten waar we ze kunnen vinden. Ik vraag jullie één ding, help de vampieren om ze te bevrijden van het vloek, we moeten allemaal samenwerken want uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde. Zij kunnen er niets aandoen dat ze vervloekt zijn. Dus alsjeblief help.' Zo eindigde ik. Ik keek iedereen aan en uit het niets begon iedereen te klappen? Ik keek ze raar aan maar er verscheen wel een glimlach op mijn gezicht. Dat wilt zeker zeggen dat ze me zullen helpen.

Pov. Stella
Ik ben nu in de weerwolven dimensie samen met Mason. Eindelijk een momentje met hem, de laatste dagen hadden we het zo druk. De koningin heeft een kamer gekregen en ze word verzorgt. Het was inmiddels al donker. Ik en Mason liepen zijn kamer in en ik sprong zuchtend op het bed van Mason. Ik was zo moe. Ik ging liggen en sloot voor even mijn ogen. Ik voelde dat Mason ook op het bed ging liggen. Hij aaide zacht en liefdevol mijn wang en ging zo naar m'n lippen. Ik voelde allemaal rare dingen door m'n lichaam door z'n aanraking en ik genoot ervan. Mason trekte me tegen zich aan en zo viel ik in slaap. Hup naar dromenland.

--------------------------

Hoi hoi hoi,
Hier ben ik weer. Het werd tijd dat er eindelijk een deel komt. Hoe vonden jullie het en wat denken jullie dat er zal gebeuren?

Oh ja hoe is jullie vakantie? Mijne is super!

Alé ik zal jullie laten en hopelijk tot snel.

       Groetjes van mij
xxx