Ik dacht dat ik wist wie ik was. Alles was één groot leugen. Ken je dat gevoel dat je alles hebt maar dat je eigenlijk niets hebt? Dat je alles over jezelf weet maar eigenlijk helemaal niets weet? Nee? Op begin ik ook niet.
Ophelia is een meisje va...
Pov. Elisabeth 'je bent geen gewone meisje '. De zin bleef door mijn hoofd spoken. Maar toen zei Stella 'laat het even zinken we zullen later wel weten wie je bent'. Ik en Daniella knikte, toen concentreerde ik me terug op het omgeving waar dat ik was. Het was prachtig, betoverend. We liepen verder en we zagen veel 'mensen', weerwolven, elven, feeën en noem maar op. Het was een magische plek, ik kon hier wel wonen. Toen gingen we naar het huis van Daniella.
Onderweg zag ik een prachtig kasteel, het was ook heel groot. 'wat een prachtige kasteel' zei ik. 'Hier woon ik dus' zei Daniella. Mijn mond viel open. 'dus je bent een prinses?' zei ik verbaasd. 'Ja ik ben prinses van deloria, dus eigenlijk de prinses van de weerwolven dimensie' zei ze trots. Ik kon m'n oren niet geloven. Eén van mijn beste vriendin is een prinses. 'en jij Stella waar woon jij en ben je ook een prinses?' vroeg ik aan Stella. Ze knikte. 'ja ik ben ook een prinsessen, prinses van Florida, dus de prinses van de feeën dimensie' zei ze trots. Ik keek ze verbaasd aan. 'Mijn twee beste vriendinnen zijn prinses' riep ik. Ik maakte een reverence en zei 'uwe koninklijke hoogheid' Ze schoten allebei in de lach. 'kom naar binnen zodat jullie het kasteel van binnen kunnen zien' zei Daniella. Ik twijfelde en besloot om mee naar binnen te gaan.
Het was gewoon prachtig. De wachters deden de deur open en maakte een reverence voor Daniella, ik bedoel prinses Daniella. We liepen naar binnen en ik kon m'n ogen niet geloven alles prachtig. De marmere vloer alles gewoon, ik had er geen woorden voor. We liepen naar de kamer van Daniella. Toen ze de deur van haar kamer opendeed, kon ik m'n ogen weer niet geloven. 'dit kamer is groter dan m'n huis in de mensenwereld' Dacht ik luid na. Ik hoorde de meisjes lachen. Ik bekeek de kamer het was echt prachtig, het was heel mooi, ze had zelfs een inloop kast. Ik liep de inloopkast binnen, er waren prachtige jurken. 'wauuuww...' kon ik alleen maar zeggen. We hebben wat bijgepraat de meisjes hebben van alles uitgelegd over de dimensies. 'okey, blijven jullie eten?' vroeg Daniella opeens. Ik keek haar vragend aan. 'Meen je dat?' vroeg ik. Ze keek me serieus aan. 'hoezo meen ik dat, tuurlijk je bent wel mijn beste vriendin' en we gaven mekaar een knuffel. 'heey en ik dan?'zei stella jaloers. We schoten allebei in de lach. 'maar ik kan toch niet...zo mee eten?' zei ik twijfelend en keek naar mijn kleren. 'wees gerust ik heb genoeg jurken' zei Daniella met een lach.
We liepen naar de inloopkast en begonnen outfits te kiezen. Daniella ging voor een mooi, opvallende donkere blauwe jurk ze zag er gewoon prachtig uit, ze deed ook bijpassende sieraden en schoenen aan. Ze was prachtig en leek op een...echte prinses? Tuurlijk lijkt ze op een echte prinses ze was ook een echte prinses.
Outfit Daniella
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
